JESIENNE SPODNIE

Nowy tydzień, nowa lektura (bye-bye Kafka!), nowa koncepcja spodni i od razu człowiekowi lepiej.

Zmieniony model spodni szyje się w zasadzie sam, bez problemów, bez zastanawiania, bez walki, bez stresu. Materiał w dotyku jest taki, że najchętniej uszyłabym nie tylko spodnie, ale jeszcze kurteczkę (wystarczy!) i omotałabym się tymi miękkościami cała.

Na etapie krojenia zastanawiałam się, czy te oliwkowe zieloności nie staną się mdłą zgnilizną jesienną, ewentualnie czy nie będę wyglądała, jakby mi kończyny omszały. Jaka jest rada na mdłe materiały? Dodanie szwów w kontrastowym kolorze.

A że od kliku dni patrzę sobie przez okno na taki oto obrazek...

... i skoro kolor materiału jesienny, to czemu nie wykorzystać jesiennych inspiracji maksymalnie? Zielonkawy materiał, pomarańczowe szwy? A co!

Aha, materiał przez ten swój minimalny włosek jest koloro-zmienny. W naturalnym świetle - oliwkowa zieleń, w sztucznym świetle - zaczyna wpadać w brąz, w obiektywie aparatu - jak zwykle nie chce się ujawnić w pełnej krasie.

Spodnie mają górę wzorowaną na kroju klasycznych jeansów - kieszonka, odszycia kieszeni, odszycia rozporka, szlufki i karczek z tyłu. Bardzo mi się to podoba i chociaż Burda nie przewidziała odszyć szwów bocznych, to ja się nie mogłam powstrzymać i przejechałam wzdłuż nogawki.

Gdyby ktoś miał wątpliwości, czy z zielonymi, zielonkawymi, oliwkowymi czy innymi mniej kontrastowymi szwami nie byłoby lepiej, to odpowiadam, że byłoby inaczej - delikatniej, mniej jeansowo, bo szwy by ginęły.

I jeszcze kwestia rozmiaru... szeptem, waląc pięściami w niemalowane drewno, plując przez oba ramiona i trzymając kciuki nawet u cudzych rąk, powiem nieśmiało, że sądząc po pierwszej przymiarce, powinnam zmieścić odwłok bez żadnych przeróbek... Nie wiem, czy dziś uda mi się siąść do maszyny, ale najpóźniej jutro sprawa się wyjaśni.

Dla drutujących informacje z frontu Projektu Poprzednio Znanego Jako Stańczyk - rękaw lewy skończony, dziś wieczorem mam zamiar go wykończyć szydełkiem i definitywnie zdecydować, co zrobić z ewentualnymi ozdobami miejsc styku. Prawy rękaw pójdzie piorunem, bo to zawsze tak jest - rzędy już rozpisane, nie trzeba przymierzać co pięć minut i poprawiać błędów.

Dla stęsknionych za czołowym modelem tego bloga... 

I to nie jest kot wyciągający się maksymalnie. To jest kot śpiący snem sprawiedliwego.