PALCEM SIĘ NIE POKAZUJE...

... ale ja dzisiaj będę! W różnych kierunkach.

***

Zacznę od siebie i popukania się palcem we własne czoło, choć może powinnam bić się w piersi. Pisałam niedawno, że - tu cytat, żeby nie było - "Mam gigantyczne zapasy włóczek i materiałów. Tak gigantyczne, że dobra wszelakie z ostatniej paczki od Mamy upychałam w szafie robótkowej kolanem, mamrocząc pod nosem inwektywy przeokropne i obiecując sobie solennie, że przez co najmniej miesiąc nic nie kupię, o nic nie poproszę, a w razie nęcących propozycji odmówię." - Pisałam! I co? I mam w domu 800 gram nowej włóczki i kawał nowego materiału.

Ale to nie moja wina! Ja nie chciałam! Ja się nawet próbowałam bronić! To wina Ślubnego!

Otóż Ślubny wie, że ja swetry dla niego to niechętnie, bo później nie zawsze chce nosić, ja się ofukuję i takie inne nieprzyjemności mają miejsce... ale zamarzył mu się sweterek. Dobrych kilka dni chodził i się zastanawiał, czy się ujawniać z potrzebą. W końcu zdobył się na odwagę i przyznaję, moja reakcja była... niewłaściwa... Obśmiałam się jak norka, poprychałam w temacie, wyzłośliwiłam się, od kiedy to ja zmieniłam zdanie co do jego odzieży i... zapytałam: "to z czego robimy?".

Będzie sweter z materiałowym kapturem i wykończeniami przy dekolcie. 

*** 

Palcem pokażę także w kierunku kolejnego projektu szyciowego.

Spódnicy potrzebuję :))))) Naprawdę, nie śmiejcie się. Takiej nieco dłuższej niż do połowy kolana. 

Formę będę tym razem robić sama na bazie tej sukienki, co to ją widać na zdjęciu. Róże i koronki... bardzo kobieco mam nadzieję będzie.

***
To teraz zaczynam pokazywać palcem innych.
Bezdomna Wioletta z Szafy postanowiła pomóc osobom poszukującym opinii na temat maszyn do szycia i żelazek oraz innego sprzętu parującego i pozbierała w zakładce na swoim blogu sporo linków do blogowych recenzji. Inicjatywa rewelacyjna. Jeśli ktoś takową recenzję u siebie pisał, a Wioletta do niej jeszcze nie dotarła, to dajcie jej znać, uzupełnienia i aktualizacje mile widziane.

Wioletta pokazała też palcem na mnie i przyznała wyróżnienie. Bardzo dziękuję!!! Czuję się zobowiązana do ujawnienia kolejnych siedmiu nieznanych faktów z życia i szycia. (Zaczyna być coraz trudniej je podawać :)))

1. Miewam okresy, czasem dość długie, kiedy nie jadam mięsa. Nie ze względów ideologicznych, tylko mam wrażenie, że mój organizm potrzebuje odpoczynku od takowego pożywienia.

2. Nie oglądałam "Titanica"... i nie mam zamiaru. Wiem, jestem jedną z nielicznych.

3. Nie zasnę, z nie umytymi zębami i nie zmytym makijażem.

4. Uwielbiam układać pasjanse, ale tylko takie trudne, które bardzo rzadko wychodzą.

5. Mniej więcej raz na pół roku zarządzam wietrzenie szafy - robimy ze Ślubnym przegląd tego, co mamy i jeśli czegoś nie założyliśmy od roku, to ląduje na kupce "do oddania", "do wyrzucenia", "do pocięcia i wykorzystania". 

6. Jestem krótkowidzem z dość potężną wadą wzroku.

7.W kwestii zwierzątek domowych zapowiedziałam Ślubnemu, że możemy mieć każde zwierzę, pod warunkiem, że o ile ma ono ogon, to ten ogon jest owłosiony :)))

***

Teraz palec wędruje w inną stronę, w stronę pewnej Barbary. Dostałam maila z pytaniem, czy wykorzystując technikę robienia skarpetki od palców można zrobić kapciuszki domowe. 

Odpisałam z prośbą o informację zwrotną, czy moje wyjaśnienia są czytelne i... po dwóch dniach dostałam fotograficzny dowód, że nie tylko czytelne, ale i perfekcyjnie wykorzystane. Basia zrobiła córce kapcie, że mucha nie siada. Dostałam pozwolenie na wykorzystanie fotek, więc czym prędzej Basię wychwalam:

Zdjęcia dzięki uprzejmości autorki.

Gdyby ktoś chciał popełnić podobne dzieło obuwnicze, to podaję wskazówki przesłane Basi.

Żeby wyszły zgrabne balerinki, należy:

- zacząć jak skarpetki;

- robić do momentu, kiedy chcemy, żeby się zaczynało wycięcie na górze stopy (radzę zrobić raczej głębszą część przednią, bo dzianina się rozciąga i później, jak jest za płytko, to zaczyna nam taka balerinka spadać ze stopy);

- zamknąć na wierzchu kapciuszków mniej więcej połowę oczek wierzchnich (czyli 1/4 wszystkich), a maksymalnie 1/3 wszystkich oczek;

- dalej robić prosto, nie na okrągło tylko normalnie, jak zwykły kawałek dzianiny;

- w momencie, kiedy wynika to z wielkości stopy zrobić normalnie piętę;

- przerobić jeszcze tyle rzędów powyżej pięty, ile potrzeba, ale nadal nie na okrągło, ale jak zwykły kawałek dzianiny, ale nie za wysoko, bo zrobi się za duży otwór na stopę;

-żeby się to później układało, całą linię górną trzeba oblecieć szydełkiem, będzie się wtedy trzymać lepiej na stopie i nie rozciągnie się; przy okazji można dostosować obwód tego otworu na stopę.

Zdjęcia dzięki uprzejmości autorki.

Podsuwam też pod rozwagę pomysł "ocieplający" - do środka można włożyć wkładkę do butów w odpowiednim rozmiarze. Będzie cieplej i podeszwa nam się usztywni.

Jeszcze raz dziękuję Basi za zdjęcia!!!

Zdjęcia dzięki uprzejmości autorki.

Jeśli ktoś popełni kapciuszki według powyższego przepisu, to dajcie znać koniecznie!!!

*** 
I jeszcze zaległe zdjęcie dla Basi, która w komentarzach poprosiła o zdjęcie mojej róży-wariatki. 
Nasze kwiaty balkonowe zimują sobie na klatce schodowej. Bardzo porządnie, grzecznie i bez dziwactw zimują wszystkie, tylko róże zwariowały, jedna nawet bardzo. Nie przeszkadza jej, że luty był, że są minimalnie podlewane, że chłodno mają, że półmrok mają. Ona doszła do wniosku, że będzie kwitnąć!!!

  
Na Rogu Renifera nawet róże nie mogą nie być... intensywne :)))

***
To już chyba wszystkie zaległości odpracowałam i pokazałam palcem we wszystkich możliwych kierunkach. Zgodnie z obietnicą w niedzielę pojawi się ankieta. Według moich notatek jest około 15 propozycji do razem-robienia... będzie z czego wybierać :))))
I obowiązkowo kocio... a raczej kociopodobna kupka sierści:

  
Kto ma problemy ze zlokalizowaniem, gdzie ogon, a gdzie głowa, zdjęcie pomocnicze: