TRUDNE KOLORY

U mnie nigdy nie ma tak, żeby nie leżał jakiś rozgrzebany projekt. W momentach największego szaleństwa twórczego w jednym kącie potrafię mieć coś na drutach, w drugim coś na szydełku, w trzecim projekt krawiecki, a gdybym uznała, że nie mam ochoty na nic, to zawsze z czwartego kąta mogę wyjąć długodystansowy haft i dłubnąć sobie cztery ściegi białą nitką na białym płótnie.

Tym razem tak się złożyło, że oba projekty w trakcie realizacji mają kolory z grupy tych trudnych do opisania, trudnych do pokazania fotograficznie. A jeszcze na dodatek są to takie odcienie, których sama bym prawdopodobnie nie wybrała, bo to nie moja zwyczajowa paleta barw noszalnych. 

No to zaczynamy - na początek mocne uderzenie kolorystyczne - turkus głęboki i cudownie intensywny. Otrzymany od Rodzicieli w ilościach nieumiarkowanych. Będzie z tego jesienna sukienka, prawdopodobnie z białymi dodatkami (pewności brak, decyzja odłożona na później).

W ramach objaśnień do ilustracji: w centrum robótka w formie kupki dzianiny, po lewej laptop niezbędny do odtworzenia audiobooka (słuchawki litościwie skryły się pod sukienką i nie tworzą bałaganu), po prawej Święty Zeszyt Robótkowy wraz z długopisem.

Ten fragmencik to okolice taliowo-żeberkowe. W tle zapiski do sukienki - totalne hieroglify dla każdego niewtajemniczonego, ale zawodowiec od razu rozpozna rozpiskę rzędów.

Święty Zeszyt Robótkowy jest sam w sobie dziełem sztuki rękodzielniczej... Ślubnego. W ramach uszczęśliwiania żony zakasał rękawy i przy użyciu folii samoprzylepnej i nożyczek stworzył nowe okładki.

Druty to jedno, jest jeszcze bluzeczka baaaaaaaaaaaaaardzo ozdobna w stanie początkowej dezintegracji. Kolor zbliżony do kawy z mlekiem. Materiał to również dar Rodzicielki, leżał sobie u niej, leżał, aż się doleżał. 

Jak widać znowu będą falbanki, a co! Skoro metraż tkaniny pozwala, to sobie poszaleję. Tkanina jest lekka, ale dość mięsista, więc mam nadzieję, że te bizantyjskie żaboty będą się dobrze układać, a nie smętnie zwisać. Wykończenia na złoto, bo ta kawa z mlekiem nie chciała współpracować z żadnym innym kolorem ani podobnym, ani kontrastowym... jak pisałam - trudny kolor.

Jak tylko wyjdzie z tego coś godnego pokazania, to nie omieszkam.

A teraz jeszcze zagadka - co nie pasuje w poniższym obrazku?

I rozwiązanie w słodkim zbliżeniu.

To ulubiony kartonik do spania Małego. Przy czym kot jest ewidentnie za duży (lub kartonik za mały), ale mimo to pcha się, zwija w precelek, zwisa różnymi częściami w sposób niekontrolowany i potrafi przespać tak parę godzin. Jedyny problem to ten, że w tym kartoniku są między innymi moje nożyce krawieckie i jak się Mały uśpi... a ja potrzebuję nożyc... a kot, jeśli chodzi o opuszczanie kartonika, jest bardziej niż oporny... to sobie mogę ciąć nożyczkami do papieru.