ODZIAĆ SIĘ W SKRAWKI

Będzie dziś o tym, jak można intensywnie kreatywnie wykorzystać niewielkie skrawki materiału, które na pewno plączą się każdej szyjącej. Oczywiście nie spodziewajcie się normalnych pomysłów ;)

Jednak zaczniemy od COSia, którego nie zdążyłam zaprezentować w poprzednim wpisie.

***

Tunika Tarasowa powstaje z fioletowej bawełnianej nitki, z której prawie dwa lata temu został stworzony bardzo udatny żakiecik. Żakiecik jakoś się jeszcze nie załapał na blogowe pokazywanie i czas najwyższy nadrobić zaległości.

Robiony na szydełku. Dopasowany (co u mnie nie dziwi), ale także dość krótki (co już może zaskakiwać).

Wzorek, to wariacja własna, ale bardzo chciałam, żeby było coś o fakturze paseczków. Białe wykończenia planowane od początku, bo cała robótka w fioletach byłaby przygnębiająca. Żakiet oczywiście nie powstawał jedynie w domowych pieleszach. Jeden z rękawów był robiony w czasie jazdy między zachodem a wschodem Polski, czyli w trakcie wyjazdu do rodziców. Nie tylko robiony... on był zszywany w czasie jazdy :))))

I moje lukrowane guziczki. Zrobione z wielkich plastikowych, ohydnych korali, które zostały obciągnięte szydełkowym kapturkiem i powstały z nich cudne, idealnie okrąglutkie, dość duże guziki, bez których cały żakiet nie zyskałby tego charakterystycznego akcentu.

Lubimy się z żakietem. Nawet chodzi mi po głowie stworzenie wariacji kolorystycznej - czarny żakiet, kolorowe wykończenia lub biały żakiet z czarnymi wykończeniami... może oba... bo wbrew pozorom był to dość szybki projekt i mam go rozpisanego co do jednego słupka, więc byłoby jeszcze sprawniej.

***

A teraz czas na pokazanie, co można zrobić z resztek materiału, najlepiej choć minimalnie elastycznego, w dowolnym kolorze.

Ta mała kupka materii, przedstawiona w towarzystwie opakowania chusteczek higienicznych, żeby było widać, jak tego mało, jest właśnie zamieniana w...

...bikini.

Bo się okazało, że posiadanie tarasu daje możliwość łapania lekkiej opalenizny. Ale do tego niezbędny jest strój do opalania. No przecież nie będę kupować! Ja???!!! Resztki czerwonej dzianiny, żeby się ładnie układała na okrągłościach cielesnych oraz żółta lamówka, żeby trzymała brzegi i oto powstaje strój wyjątkowo skąpy.

Przy okazji zwracam uwagę, że nieświadomie, łącząc intensywną czerwień ze złotawym żółtym, szyję sobie bikini, w którym będę mogła uchodzić za ucieleśnienie flagi Chińskiej Republiki Ludowej, żeby nie cofnąć się do bardziej zamierzchłych czasów, kiedy to czerwień i złotożółty kojarzyły się z innym imperium.

Wykrój gaciorków pochodzi z majowej Burdy, ale uległ modyfikacji, bo w Burdzie bardzo nie chcieli, żeby posiadaczka gaci opalała sobie pośladki i zaproponowali model zabudowany na tyłku, a ja tą zabudowę ciachnęłam baaaaaaaardzo i w zasadzie... tyłu nie ma.

Natomiast góra jest samoróbą wykrojową, opartą luźno na wykroju staniczka do bikini z jakieś Burdy Special z 1994 roku, z modelami dla dorastających dziewcząt. I założono, że dorastające mają miseczkę A, a ja mam... nieco dalej w alfabecie, więc sobie musiałam dodać na obwodzie i długości, ale po przymiarce byle jakiej wychodzi mi, że mi wejdzie. No i ja z marszu wykorzystam lamówkę jako wiązadełka, a nie będę kombinować z doszywaniem troczków.

Jak się wykrój sprawdzi to machnę sobie jeszcze ze dwa inne komplety, tym bardziej, że odkryłam bardzo obiecujące, chomikowane resztki elastycznej materii w kolorze niebieskim i nie tylko.

Komplecik ma szanse na wykończenie się jutro, ale nie liczcie na prezentację z żywą wkładką, będzie zdjęcie leżące lub pięknie udrapowane na denatce.

To ja się oddalę, będę podszywać żółtą lamówkę, ręcznie oczywiście, przy akompaniamencie "Drogi do Indii" Forstera.