AAAABY ZROBIĆ SPÓDNICĘ

Z ulga stwierdzam, że włóczka zwana pieszczotliwie "Darem Teściowej" w trzecim podejściu uzyskała swój docelowy stan spódnicowy (dla tych, co nie wiedzą, o co chodzi z trzecim podejściem, odsyłam do wpisu Raport z Frontu). 

Co najlepsze, wbrew moim obawom, że zrobię sobie pasek a nie spódnicę, okazało się, że wyszła kiecka normalnej dla mnie długości około 55 centymetrów, czyli do połowy kolana. Z tego też powodu nie kombinowałam z dodawaniem koronkowych falbanek wyłażących spod spodu, bo ja uwielbiam bizancjum, ale... ten melanż jest zbyt obłędny na zbędne dodatki. Ale i tak mi się podoba. Bardzo kobieco się opina tam, gdzie ma się opinać i frywolnie macha falbankami na dole. (Jeszcze raz potwierdzam, że modelowanie góry tak, jakby się pracowało z tkaniną, czyli myślenie w kategoriach zakładek, a nie równomierne dodawanie oczek, żeby poszerzyć spódnicę w biodrach dało genialne efekty. Dodatkowo, na dole tuż nad kolanem jest zwężenie o jakieś dwa centymetry, które powoduje, że dół bardziej przypomina doskonale dopasowaną spódnicę ołówkową, a nie coś pomiędzy krojem prostym a spódnicą o kształcie trapezu.)

Ale żeby nie było nudno, dół jest wykończony trzema rzędami poziomych łańcuszków i mini falbaneczką, którą dla usztywnienia obleciałam szydełkiem.

Zanim pokażę całość, to wyjaśnię, że... obiecałam Wam dzisiaj zdjęcia na szybko, czytaj na leżąco. Rano okazało się, że pogoda za oknem nie tylko nie sprzyja robieniu fotek, ale wymaga włączenia oświetlenia, żeby z łóżka do łazienki trafić. Ale skoro zdjęcia obiecałam, to... organoleptycznie przetestowałam, że najlepsze sztuczne światło jest w łazience... i łupnęłam spódnicę na podłogę. Gdzie jak gdzie, ale sesji w łazience jeszcze "śmy nie przerabiali".

W całości, "na plaskacza" i przed praniem spódnica wygląda tak.

Zdjęcia na denatce, jak kiecka wyschnie, będzie dostępny nadworny fotograf i za oknem będzie choć trochę słoneczniej.

Ale żeby nie było tak deszczowo i ponuro, to pokażę znudzonego Małego na wczasach pod palmą.

Jak widać Mały zawija się dokoła doniczki... tylko jakby odwrotnie, ale ostatecznie to nie jest normalny kot.

I jeszcze raport z frontu robót, czerwona dzianinowa spódniczka z haftowanymi karczkami (co mnie na te spódnice wzięło, mam wrażenie, że nic innego ostatnio u mnie nie powstaje) drgnęła nieznacznie - są ułożone zakładki, wszyte karczki i zszyty prawy bok. Na jutro zostaje lewy bok i wszycie zamka, przyszycie obłożenia góry, wykończenia ręczne góry, a później będzie haftowanie i podkładanie dołu.