INSPIRACJA DOPADA W SUKIENNICACH

Święta Wielkanocne spędzałam ze Ślubnym i Teściami Moimi Niepowtarzalnymi w Krakowie. Obowiązkowa wizyta w Sukiennicach zakończyła się nagłym atakiem inspiracji. Galopując między stoiskami (dla wyjaśnienia - nie przepadam za tłumami i nie lubię zakupów, a tym bardziej bezcelowego szwendania się, dlatego Teściowie pełzli, zaglądając do każdego sprzedawcy, ja chciałam galopem przelecieć na durch i wyleźć na zewnątrz, delektować się pogodą i architekturą, a biedny Ślubny lawirował pośrodku, usiłując zapobiec pogubieniu się rodziny), ale wracając - galopując między stoiskami, nagle stanęłam jak wryta. W masie wisiorków, świecidełek, kwiatków i innego badziewia wisiało Cudo, przez duże "CU". Ślubny akurat dotarł do mojego miejsca nagłego postoju i został napadnięty w celu wyszarpania z jego torby długopisu i kartki. Szaleństwo w moich oczach kazało mu nie pytać: "a po co?" Inteligentnie podążył za to wzrokiem za moimi gałami i już wcale nie musiał pytać. Zamiast tego dał mi długopis i jakieś stare papierzysko, ale wyjął też aparat i uwiecznił Cudo.

W mojej wersji zamierzam zrezygnować z obwieszania swetra masą korali i świecidełek, ale mam wątpliwości, czy rezygnować z tego uroczego kwiatuszka omotanego na szyi...

Pierwsza uwaga - jeśli kiedykolwiek autorka tego Cuda lub właścicielka stoiska (o ile to nie jedna i ta sama osoba) tutaj zajrzy, to niech przyjmie szczere przeprosiny w imieniu Ślubnego, który dokonał potajemnego uwiecznienia bez pytania i moje jeszcze szczersze podziękowania za inspirację. Druga uwaga - ta głowa na zdjęciu nie moja ani nie rodzinna, ale nie mogłam jej wyciąć ze zdjęcia, bo nikt nie zobaczyłby rękawów w całej ich oszalałej okazałości.

Sweterek z marszu został ochrzczony Stańczykiem i chodził za mną i po mnie od Wielkanocy. Jedno było pewne - kolor musi być rzucający się w oczy i na głowę. W pierwszym odruchu chciałam zrobić Stańczyka z tropikalnego oranżu, ale byłoby go stanowczo za mało (i ostatecznie powstało z niego TO). Jednak Rodzicielka Moja dostarczyła w tej samej przesyłce tętniczo krwistą czerwień (przepraszam za drastyczne porównania, ale właśnie obejrzałam pierwszy odcinek nowego sezonu "Chirurgów"). I tak Stańczyk zaczął powstawać w piątek. Dziś mam go po pachy (jakby to nie brzmiało).

Oryginalnie dół swetra i rękawów nie był wykańczany nijak, po prostu prawe oczka. Ale ja nie lubię jak mi się zwija, więc u mnie będzie na każdym brzegu będzie około 6 cm ryżu.

Chciałam zrobić zbliżenie, ale coś mi wlazło w kadr.

Ale jak Mały mógłby się powstrzymać przed sprawdzeniem, czy te nitki nie są przypadkiem zabawowe? Kocio dało się przekonać, że należy zleźć z najnowszej robótki i oto zbliżenie (z obowiązkowym kółeczkiem od biustonosza w roli znacznika).

I teraz dla tych, co sami nie wpadli, jak zrobić te błazeńskie rękawy. Poniżej rysunek poglądowy, a pod rysunkiem będą wyliczenia matematyczne z użyciem twierdzenia Pitagorasa, żeby zarysować pojawiający się problem długości rękawów.

Otóż rękaw ma kształt kwadratu. Górny bok jest wzdłuż ramienia. Lewy bok daje nam wewnętrzny szew. Prawy i dolny bok są otwarte i dają nam dziurę na dłoń. A róg między nimi stanowi te obłąkane wydłużenia widoczne na pierwszym zdjęciu. I teraz! Jeśli chcę zrobić długie rękawy (czyli górny i lewy szew długości jak w normalnym rękawie), to te najniższe rogi będę miała gdzieś w okolicach kolan. A żeby wyjąć dłoń z czeluści rękawa potrzebna mi będzie dodatkowa para rąk. A w przypadku chlapy na ulicach - spinacze, żeby sobie te rogi do uszu przypiąć i nie pobrudzić w kałużach. Wniosek - rękaw musi być jakby trzy czwarte (na zamkniętych bokach), wtedy zwisające rogi będą mniej więcej do połowy dłoni. Poniżej drugi rysunek poglądowy rękawa długiego (i za długiego) oraz 3/4 z cyferkami policzonymi przez podnoszenie do potęgi i pierwiastkowanie według dziadka Pitagorasa.

 

Jak widać drugi wariant daje maksymalną długość około 68 cm, co nie wymaga noszenia spinaczy w komplecie.

Sweter jak do tej pory powstawał w towarzystwie "Lotu nad kukułczym gniazdem" Keseya, ale do projektu z tak obłędnymi rękawami lektura wydaje się jak najbardziej odpowiednia.