SOBOTNIA BAJADERKA

Dzisiaj będzie notka-bajaderka, stworzona z okruchów, zapomnianych kawałków i niewykorzystanych resztek, ale za to doskonale doprawiona znaczną ilością kociego czaru i uroku :)

***

Na początek haft długodystansowy, o którym wspominałam już kilka razy, ale pokazać nie raczyłam. Biała bawełniana nitka różnych grubości plus białe bawełniane płócienko... Ma tego być metr... Haftuję  z doskoku i obstawiam, że skończę za jakieś dwa lata, o ile nie dostanę wielkiego przyspieszenia. Ale co tam! Nie spieszy mi się. Zaczynałam z zamiarem zrobienia z tego bardzo ozdobnej i szerokiej wstawki na wysokości talii w sukience. I pewnie tak zostanie.

***

Teraz odnosząc się poniekąd do napomnień Brahdelt, która na widok moich otulaczy jesiennych zatroszczyła się, że to za cienkie i powinnam zrobić coś cieplejszego z myślą o zimie. Po pierwsze naprawiłam mój błąd, tworząc Nieznośną Lekkość. 

Jednak ważniejsza jest chusta, chuścisko zrobione poprzedniej zimy z włóczki darowanej przez Moją Rodzoną Mamusię. Która to mamusia z szaleństwem w oczach poszukuje obecnie takiej samej włóczki na chustę dla siebie. Powód? Wyszło coś tak miłego, idealnego do owijactwa, miziania się po policzkach i kokonienia zimowego, że aż trudno to opisać.

Kolory jak widać jesienne, z lekka przyprószone śniegiem :) Ze względu na ozdobność włóczki robiłam samymi prawymi i do ostatniego centymetra włóczki - bardzo wydajnej jak się okazało.

Oczywiście w tym domu nie można niczego położyć na podłodze, żeby się Mały nie zainteresował.

***

Przy okazji ostatniej wizyty u Rodzonej Mamusi zostałam obdarowana kolejną partią włóczki, żeby "się dziecko nie nudziło". 

Będzie można poszydełkować. Kolor jest obłędnie rudy. Skrystalizowanego pomysłu brak.

I podziergać. To jest dokładnie taka sama włóczka jak ta, z której robiony był Tropikalny Oranż z obłędnymi rękawami. Tym razem w modnym w tym sezonie fiolecie. Skrystalizowanego pomysłu brak, chociaż...

***

Poza tym łazi za mną bluzeczka wieczorowa - czarna matowa bawełna plus czarna połyskliwa bawełna ze srebrną nitką, a do tego w ramach dodatków srebrna ozdobna taśma (jako ramiączka?) i srebrna nitka... karnawał mi w głowie?

***

A na koniec duża dawka Małego, bo w ciągu ostatniego tygodnia był na zmianę: makabrycznie aktywny i przecudownie słodki i przytulny.

Mały to nie jest kot kolanowy. Sam na kolana nie wskoczy w ogóle, a przymuszony zazwyczaj ewakuuje się natychmiastowo, prezentując święte oburzenie. Ale czasami, w ramach wielkiego ataku miłości potrafi się na kolanach ułożyć i zasnąć.

Oczywiście czołowy model, nawet śpiący, wie, że trzeba spojrzeć w obiektyw, choćby na sekundę.

Nieopatrznie zostawiona mata do ćwiczeń staje się najlepszym miejscem do zabawy.

I nie jest ważne, że jest prawie północ i nikt już nie ma siły na machanie mu sznureczkiem.

I na deser jeszcze Mały pałętający się wszędzie, kompletnie bez przydziału.

***

Dla zainteresowanych Wrzosowiskiem. Dół robi się błyskawicznie. Zostało mi 150 gram włóczki, co oznacza, że powinnam skończyć w weekend i zacznie się majstrowanie przy wykończeniu dołu i góry. Ale po przeczytaniu komentarzy do poprzedniego wpisu, szczególnie Pracowni Weekendowej, mam mętlik w głowie, czy góry nie zrobić jaśniejszej i lżejszej (przezroczystości w kolorze pudrowego różu)? Muszę sobie poprzykładać, popatrzeć, pokontemplować, a jak utknę w martwym punkcie decyzyjnym, to będę prosić o pomoc :)