WRZOSOWISKO NABRAŁO KSZTAŁTÓW - DOSŁOWNIE

Po rękawiczkowym przerywniku przyszedł czas na powrót nad Wrzosowisko. 

Sukienka jest robiona od góry - od linii dekoltu. Oczka były nabierane na szydełkowy łańcuszek i góra wyglądała tak.

Czyli stanowiła linię prostą nieprofilowaną. Widoczne na zdjęciu spinacze biurowe oznaczają miejsce, gdzie dekolt miał nabrać kuszących kształtów. Po pół godzinie pracy przy użyciu rzędów skróconych i wykończeniu szydełkiem kształty stały się bardziej kuszące.

I osiągnąwszy ten etap, usiadłam sobie przed Denatką i... kształt dekoltu jest cudny, genialny, idealny. Najchętniej zostawiłabym górę jak jest, czyli zrobiła sukienkę bez ramiączek, ale... nigdy przenigdy nie przekonałabym siebie, że moja fizyczność umożliwia noszenie takiej ekstrawagancji. Dlatego mimo zachwytu nad linią dekoltu postanowiłam trzymać się pierwotnej wersji - dodać górę z cienkiego fioletowego materiału.

Materiał na górze równa się wykrój na tę górną część. Wykrój trzeba zrobić od zera. Czego potrzeba do zrobienia wykroju materiałowej wstawki od zera: Denatka odziana w dzianiny sztuk raz, mazak niezmywalny sztuk raz i... folia! Moja była ze zwykłej torebki śniadaniowej. (Żeby nie było, normalnie nie używa się folii, tylko miękkiego materiału, ale ja akurat nic adekwatnego nie miałam, a miękka folia sprawdza się idealnie.)

Gotową robótkę przypinamy porządnie, żeby nam się nic nie przesunęło i przypinamy też folię pilnując, żeby przylegała do manekina.

Rysujemy mazakiem linię dekoltu i linię pachy.

Wykrój gotowy. Można go przenieść z folii na papier.

Podobnie postępujemy z tyłem. Przypinamy folię i rysujemy podkrój szyi z tyłu i linię pachy.

Mając gotowe wykroje przodu i tyłu trzeba sprawdzić, czy linie szwów (w moim przypadku tych na ramieniu) mają taką samą długość na wykroju przodu i wykroju tyłu. 

Po wykrojeniu, zszyciu i narzuceniu półproduktu na Denatkę wygląda to tak.

Teraz muszę sobie znowu posiedzieć przed Denatką i pokombinować, jak i czym wykończyć materiał, ale będę kombinować robiąc dalej w dół część spódnicy, bo przecież sukienka sięga mi na razie do połowy bioder i nawet na miano mini się jeszcze nie nadaje.

Teraz będzie Mały, który po ostatnich fotkach akrobatycznych postanowił dzisiaj pokazać, że bywa normalnym, grzecznym kotem, który sypia w ogólnie przyjętych pozycjach (chociaż podusia musi być).

Ale nawet półśpiący musi się słodko pogapić w obiektyw.

Z okazji poprzedniej notki pojawiła się duża szansa, że będę zmuszona zadzwonić do Nergala...

... jeśli ktoś nie zauważył, to sugeruję spojrzenie na licznik odwiedzin - i te wszystkie szóstki to tylko i wyłącznie dzięki Wam, diabelskie stworzenia, dziękuję :)

I ostatnia rzecz - Francuzi zepsuli mi dzisiaj dzisiaj humor przy śniadaniu! Jak można! Mam wielki sentyment do Peugeotów z serii 200, szczególnie w wersji SW, koniecznie niebieskich, bo taki był mój pierwszy samochód po odebraniu prawa jazdy. Za nowy sportowy model jestem gotowa obiecać, że przestanę jeść winogrona i pić wino. No i wcinam sobie spokojnie porannego banana, przeglądam wieści różne i nagle widzę TO!!! Jak można zrobić coś tak brzydkiego???!!! Jak mi ktoś poda nazwisko projektanta tej linii nadwozia, to obiecuje, że pojadę i ręcznie mu wytłumaczę, że to nie jest Peugeot, to jest zwykły, niefajny samochód. Banana przez nich nie dojadłam.