WSTĘGA I OPOWIEŚĆ O SPRZĘTACH DOMOWYCH

Sama nie wiem jak i kiedy, ale skończyłam Zimową Wstęgę Ocieplającą.

W ramach ozdobnych wykończeń pojawiły się symetryczne szydełkowe półsłupki robione kolorową włóczką w kolumnach prawych oczek wzoru.

I jeszcze Wstęga Zimowa otulająca doniczkę z drugim prezentem na nowe mieszkanie, jaki dostaliśmy od Włochów, którzy kupili nasze stare mieszkanie (pierwszym była oryginalna kawiarka Bialetti). Swoją drogą wydaje się, że nawiązane notarialnie i bankowo kontakty całkiem ładnie rozwiną się i zamienią w bardziej towarzyskie i kulinarne :)

 

A teraz ten sam wyrób dziewiarski grzecznie leżakujący na moim ulubionym sprzęcie AGD - neurotycznej kuchence indukcyjnej.

 

Na etapie wyboru całego naboju RTV i AGD Ślubny zapytał naiwnie, jaką chcę kuchenkę. Naiwnie, bo nie wiem, na jakiej podstawie spodziewał się, że ja wiem, co chcę i może jeszcze samodzielnie podejmę decyzję. Oczywiście musiał wybrać sam. Poczytał, podumał i dostałam kuchenkę indukcyjną. Normalnie cud i magia - nie grzeje, a gotuje. Jakby ktoś chciał się dokształcić, to zapraszam do Wikipedii - ja wymiękłam przy określeniu "histereza magnetyczna", dotarło do mnie jedynie, że szybciej i że energooszczędnie i wystarczy mi wiedzy.  I potwierdzam, że gotuje się na niej piorunem, a mam porównanie i z gazem, i z kuchenkami elektrycznymi. I w ogóle moja nowa kuchenka powinna dostać 6.0 za wartość techniczną i 6.0 za wartość artystyczną swojego działania, bo...

O przygodach Małego, jakie miał z kuchenką pierwszej nocy już pisałam. Kocio kuchenkę tkło, kuchenka mrugnęła ostrzegawczo, kocio mrugnięcie potraktowało z plaskacza, kuchenka poczuła się urażona i error był jak stąd do czterech palników. 

Ja do niej mówię lekko złośliwie: ty, neurotyczko. Nie zdążysz garnka postawić albo ustawić temperatury - wyłączy się. Pukniesz ją w miejsce drażliwe na panelu - mruga na ciebie ostrzegawczo. Wodę poczuje - histeryzuje. Garnuszek ma za mały na kółeczku grzewczym - zakomunikuje, że "u2", a ty leć po instrukcję i sprawdzaj, co kuchenka z nerwicą natręctw miała na myśli. A poza tym świeci, mruga i popiskuje radośnie. Ale i tak ją lubię.

Aaaa i gości muszę pytać, czy nie mają rozrusznika serca lub aparatu słuchowego, bo kuchenka neurotyczka może im zaszkodzić na te sprzęty wewnętrznego użytku. Miny pytanych bezcenne.

Gdzieś na zdjęciu w poprzedniej notce mignął nasz telewizor kuchenny. I tu wymagane jest małe wyjaśnienie. Jeden ponadwymiarowy telewizor Ślubny ma na antresoli, w centrum rozrywki własnej. Powstało pytanie, czy chcemy telewizor na dole. Od razu było wiadomo, że nie w żadnej sypialni, bo ja od lat twierdzę, że sypialnia jest od spania i paru innych rzeczy, a wstawienie tam telewizora nastąpi po moim radosnym trupie, czym doprowadzam do czarnej rozpaczy Moją Teściową Niepowtarzalną, która nie rozumie, jak można zasypiać, nie będąc kołysanym elektronicznym szumem. W salonie też nie, bo z doświadczenia wiemy, że salon wykorzystujemy w celach gościnnych i towarzyskich, a wtedy telewizor jest zbędny, bo zabija ożywioną konwersację. Została łazienka :)))) i część kuchenna. Ja nie byłam wcale przekonana, że się ten telewizor w kuchni przyda, ale Ślubny mi uświadomił, że tylko na dole będzie miejsce do ćwiczeń fizycznych, a do tego ekran bywa niezbędny. To był silny argument za i telewizor zawisł. Ale wczoraj okazało się, że nasze potrzeby i nasze radości z tego odbiornika są niczym w porównaniu z tym, jakie zafascynowanie okazał Mały, który wpakował się na blat kuchenny, posadził tyłek przed ekranem i zahipnotyzował się całkowicie.

A na koniec, żeby naocznie udowodnić, że kocio czuje się na nowych metrach kwadratowych znacznie swobodniej, zdjęcie Małego kimającego na pleckach pod choinką, na środku pustego salonu.

 

I małe PS. Przypominam o przeprowadzkowym konkursie. Są już poprawne odpowiedzi, a czas na wysyłanie maili macie do samiuteńkiego końca roku.