SPODNIE DO ZADAŃ SPECJALNYCH

***

To nie jest tak, że moje spodnie do ćwiczeń - zwane dalej Spodniami Treningowymi - mogą być dowolne, oby z dzianiny i oby dobre rozmiarowo w odwłoku. To by było zbyt proste. Spodnie Treningowe muszą być:

- z tkaniny miękkiej, ale prawie niezniszczalnej, bo użytkuję je ekstremalnie;

- na dodatek tkanina musi sobie radzić z częstym kontaktem z pralką, pranie spodni trzy razy w tygodniu to norma, bywa częściej;

- dłuuuugie muszą być te spodnie, bo ja się makabrycznie źle czuję w spodniach "na wysokie piaski", optymalna jest długość tuż nad podłoże;

- skonstruowane i uszyte tak, że nawet zrobienie w nich szpagatu nie nadwyręża ich integralności (bo ja w nich nie tylko ciężarami macham, ale i jogę ćwiczę, a tu rozciągliwość materii spodniowej staje się równie ważna, co rozciągliwość materii ludzkiej);

- i muszą mieć wysoki stan, czyli część odwłokowo-brzuszna nie może mi się kończyć pod pępkiem, bo jak się człowiek schyli...

No to sobie uszyłam Idealne Spodnie Treningowe. Oczywiście z części tej czerwonej płachty na byka, co ją pokazywałam z przytupem ostatnio. 

Żeby tradycji stało się zadość - jak przyszło do robienia zdjęć, to oczywiście Ślubnego w domu nie uświadczysz, a Denatka w spodniach nie chadza, nawet założyć nie chce, więc została "technika lustrzana", ale starałam się :))

Dopatrujemy się Małego na ulubionym dywaniku :))

Szyte według tego samego wykroju co Niebieskie Spodnie Bez Niczego (model 120 z Burdy 9/98). Oczywiście zostały wywalone wszelkie zaszewki i przedłużyłam je o jakieś 4 centymetry, żeby uzyskać wdzięczne mizianie podłogi nogawkami :)))

Spodnie mają na górze tunelik, a w tuneliku mają gumkę, a gumka ma do towarzystwa sznurek do wiązania, porządny, łatwo tworzący kokardki i supełki (nic mnie tak nie denerwuje jak wiecznie rozwiązujące się troczki przy spodniach).

Szew w kroku został wzmocniony i przeszyty z wierzchu stebnówką, żeby nawet nie pomyślał, że mógłby puścić.

A tkanina okazała się tak rewelacyjna, że żałuję, iż zakupiłam jej marne trzy z kawałkiem metra... byłyby dwie pary spodni. A tak, to są spodnie i oczywiście powstanie zapowiadana sukienka, ale o sukience to za chwilę.

Teraz jeszcze jedna "lustrzana fotka" Idealnych Spodni Treningowych:

Mały się nudzi i troszkę ofukuje, bo nie jemu robią zdjęcia :)

***

A teraz spokojnie mogę się podzielić tym horrorem, który sama sobie wczoraj zafundowałam w związku z sukienką z tej samej czerwonej płachty na byka.

Burd mam pewnie jakieś czterdzieści egzemplarzy... poświęciłam trzy godziny na przekopanie się przez nie trzy razy i... wyszło na to, że najbardziej podoba mnie się, w kolejności podobania:

- piękna letnia sukienka ze sznurowaniem na plechach, pod którym to sznurowaniem nie ma nic, czyli odpada noszenie biustonosza, a ja jestem "kobieta bieliźniana", a wywalenie sznurowania lub zrobienie go na materiale odbierze cały urok sukience... model się nie nadaje;

- halka (!!!), ale prosta taka i urokliwa...

- sukienka zaprojektowana dla dziecka metr dwadzieścia i jakoś nie wydawało mi się, że łatwo pójdzie przerobienie jej na moją rozmiarówkę...

Po trzech godzinach wiedziałam tyle, że nie mam pojęcia, co chcę. Alem się zaparła i czwarty raz przejrzałam Burdy i wsparta opinią Ślubnego dokonałam wyboru. Oczywiście bez przeróbek się nie obejdzie (rękawki żegnamy, zestawienia kolorystyczne witamy, odszycia dekoltu zamieniamy na śliczne lamówki i parę innych zmian :). W każdym razie dzisiaj z wielką determinacją pognałam do pasmanterii zakupić brakujące dodatki i czym prędzej będę kroić, żeby mi się koncepcja nie zmieniła. Będzie Hiszpańska Sukienka z Milionem Zakładeczek (czerwono-czarna :))).

***

Poza tym na drutach mam piękną szarą bawełnę, a Poczta Polska Powolna najprawdopodobniej ma już w swoim posiadaniu wełenkę na Projekt Romantyczny, który zapewne stanie się Projektem Priorytetowym.

***

I jeszcze - specjalnie dla Brahdelt - Mały w pełnej krasie, bo co to tam, takie pokazywanie Małego mimochodem, przy okazji fotografowania spodni. Mały musi wypełniać kadr, inaczej się obraża.

Mały na swoim ulubionym dywaniku (ulubionym do tego stopnia, że trzeba go prać ekspresem i suszyć galopem, bo brak dywanika oprotestowywany jest głośno i natarczywie), złapany na myciu:

I Mały podpierający szafę w kuchni i kombinujący intensywnie, czy to już pora na sjestę, czy może jeszcze się popałętać pod nogami bez przydziału kompletnie.