CZERWONA PŁACHTA NA BYKA

Właśnie zostałam nazwana "czeposłowem", bo w mniemaniu Ślubnego czepiam się słówek, oczywiście tych wypowiadanych przez niego. Ale skoro jest 16:44, a on mnie informuje, że zacznie robić obiad o 16:30, to jak mam się nie czepiać i nie wysyłać go galopem do garów. I tak, dobrze czytacie, Ślubny gotuje w weekendy obiady. I tak, dobrze się domyślacie, że mu się 16:30 z 18:30 pomyliła.

To dygresja była niewielka, a teraz do rzeczy.

***

Czerwona płachta na byka mogłaby wyglądać na przykład tak:

Przy czym w roli czerwonej płachty występują nieumiarkowane ilości dzianiny, a w roli byka, co to ma go płachta drażnić - występuję oczywiście ja. I tu po pierwsze zaznaczam, że astrologicznie wszystko się zgadza, bo ja zodiakalny byk jestem. A po drugie proszę docenić, że znowu się poświęcam i zamiast omotać Denatkę metrami tkaniny, sama, z wielkim poświęceniem, nadwyrężam sobie bark lewy... tfu! prawy. Po trzecie - mnie czerwień nie drażni, a raczej zanęca, więc na żadne krwawe szarże proszę nie liczyć.

I tu się muszę do czegoś przyznać - moje ostatnie niewielkie zaangażowanie w szycie wynikało z tego, że cały czas czekałam na pożegnanie z tymi pięcioma kilogramami i kilkoma centymetrami tu i ówdzie, co to je sobie zadobyłam w czasie około przeprowadzkowym, a głównie to mnie bank utuczył :)))) Bo ja z tych, co to zajadają stresy, a tych, wesolutcy pracownicy instytucji finansowej nam nie żałowali. I tak sobie czekałam i czekałam i zapierałam się zadnimi łapami, że nie uszyję niczego sensownego, aż waga w łazience mi nie pokaże z powrotem, żem piękna i szczupła. Owszem tu jakaś sukienka, tu jakaś bluzka, ale wymarzone projekty cały czas leżały w szafie. I w końcu doszłam do wniosku, że basta! Starczy! Szyjemy rozmiar większe, a jak schudnę, to albo będę przerabiać, albo będę miała luźniejsze ciuchy po domu, a wyjściowe uszyję sobie nowe. Poza tym, to ja nie wiem, czy chcę chudnąć, bo mi całkiem dobrze ze sobą teraz, a w roli motywatorów do chudnięcia występuje tylko kilka sztuk odzieży, co to się zrobiła za ciasna...

No to lecimy z planami szyciowymi i uprzedzam, że w najbliższym okresie tworów krawieckich będzie sporo, bo trzeba nadrobić stracony czas.

Pokazana powyżej czerwona dzianina z dodatkiem lycry - zakupiona została w celu uszycia spodni treningowych, bo moje obecne, ulubione ledwo dychają i dają mi wyraźnie do zrozumienia, że na długą współpracę, to już nie mam co liczyć. Ale, że tej czerwieni jest duuuuuuuuużo, to będzie jeszcze sukienka domowa... krótka... bardzo :)

Jest także duuuuuuuuuuuużo sztucznej cienkiej materii, z której na pewno powstanie spódnica maxi.

 

Zdjęcie też robione na mnie - testowałam, jak wyglądam w kiecce z trenem... wyglądam posągowo, ale pomysł jest wysoce niepraktyczny, bo schodzenie po schodach z antresoli nagle staje się sprzeczne ze wszelkimi zasadami BHP, a możliwe, że i ppoż. i można mieć później bliskie spotkania z protetykiem.

Iiiiii... moje odkrycie - tkanina, która wynurzyła się z odmętów portalu aukcyjnego i nawet nie pisnęła "kup mnie", nie musiała, bo piszczałam ja:

Spełniłam swoje odwieczne marzenie - o materiale na sukienkę w graficzny wzór i koniecznie z napisami. W dotyku to jest niewiarygodnie zimno-przyjemne i dość ciężkie, więc powinno się doskonale układać i nieźle szyć... odpukać (składowo - 100% lekko elastycznej sztuczności).

Oprócz tego są też skrzętnie zbierane materiały na piękne spódnice, co to czekały na te pięć kilogramów mniej i kilka projektów niespodzianek, więc będzie się działo. W końcu!!! Bo czego, jak czego, ale czekania to ja nie znoszę :)))) od dziecka, zapytajcie Moją Rodzoną Mamusię, to Wam opowie historię z czasów wielkich pustek na półkach - historię kolejki po czekoladę.

***

A wczoraj uprałam sobie jedyne posiadane pareo - moją różową szmatkę na tyłek, co to i tak nic nie zakrywa, ale dzięki niej mam wrażenie, że nie epatuję na tarasie golizną, biegając jedynie w stroju do opalania. Wyprałam i uświadomiłam sobie, że nie mam nic innego... No to sobie uszyłam na szybko - spódniczkę... może to za dużo napisane - kawałek marszczonego materiału na wstążce do zawiązywania w pasie. Kawałek materiału z feniksowej tuniki, 15 minut i jest. Zdjęcia oczywiście na Denatce, bo jeśli ktoś liczy, że mnie tu zobaczy w bikini, to jednak jest nadmiernie optymistyczny :)

***

I jeszcze zdjęcie rozczulająco-romantyczne - Mały padł po całym intensywnym przedpołudniu spędzonym na tarasie. Padł, gdzie stał i zasnął, a że to w firankach było... no cóż.

***

To skoro obiad dzisiaj nie na mojej głowie, to ja sobie pójdę... szyć :))) 

I spokojnie, nie zapomniałam, raport ze stanu czytelnictwa wygląda tak:

- G. Bataille - "Blue of Noon"
- A. Huxley - "Crome Yellow"
- J.C. Oates - "Black Water"
- E. O'Brien - Girl with Green Eyes
- D. Hammett - Red Harvest
i... - Tolkien i jego trylogia "Władca pierścieni" - 2/3 za mną.