HISTORIA ŚLUBNEGO MOTKA

Na początku był motek:

Nie! Jeszcze raz. Na początku była potrzeba Agaty, by posiadać ręcznie robione ślubne mitenki i szal. Była też podpowiedź Joanki-Z, że takie potrzeby spełniają na Rogu Renifera.

I wtedy pojawił się motek i zwinięty został metodą miskową:

I powstały mitenki w wersji "nagiej" - bez ozdób, a ja uradowałam się wielkim uradowaniem, bo godne okazji się wydawały:

I zostały mitenki przyozdobione zgodnie z życzeniem Agaty:

I cała moja twórcza uwaga została zwrócona na szal, mało dostojnie Karpatką nazwany:

I powstawał szal długo, i ukończony został, i namoczony został, i rozciągnięciu zwyczajowemu został poddany:

I komplet, troskliwie zapakowany, cała armia Poczty Polskiej niosła na Wybrzeże:

I został komplet Ślubny wykorzystany zgodnie z przeznaczeniem:

Foto: G. Pniewski.

I tak kończy się historia ślubnego motka. Państwu Młodym życzymy stu lat szczęścia i wielkiej wesołości oraz wielu życzliwych ludzi dokoła.

Foto: G. Pniewski.

A zainteresowanych większą ilością zdjęć Państwa Młodych, szala, mitenek i bardzo klimatycznego ślubu zapraszam na stronę Grzegorza Pniewskiego (fotografa zaszczyconego możliwością uwiecznienia tego ważnego dnia), a tam można sobie pooglądać całą galerię zdjęć Agaty i Piotra (druga zakładka na stronie).

***

I dotarło do mnie w końcu, że kot Wam się nie nudzi, nie macie go dość i dowolna ilość fotek zostanie wchłonięta oczami z radością i ukontentowaniem. A jak kota nie będzie, to mogę się spodziewać akcji protestacyjnych, oflagowania, strajku "opukacyjnego" i prób rzucania na mnie uroków przez co bardziej zdesperowane brakiem elementu kociego.

Kot też już wie, że się nie wywinie i nie ma co marudzić.

No to proszę - sesja łóżkowa. Na początek wielki kot zapadnięty w puchu:

I wielki kot na wielkim łóżku: