SUMA DWÓCH ZASŁON I JEDNEGO PRZEŚCIERADŁA

Zanim o zasłonach i prześcieradłach, to będę piszczeć publicznie. Głośno. Z zachwytu. 

Wracam ja sobie mało spokojnie do domu, zaaferowana, z torbami, a tu za mną szybkie tup tup i pani listonosz próbuje mi wręczyć list polecony. Po krótkiej szamotaninie, machaniu siatami, wdrapywaniu się jako ten objuczony szerpa na piętro, dotarłam w domowe pielesze, otworzyłam list i... 

Dorota, znana jako Dodgers, co to ma w genach przysłała prezent - ręcznie przędzoną i farbowaną wełenkę. Jestem pod takim wrażeniem tego, jaka ta nitka jest piękna, że mnie (!!!) słów brak. To jest cudo nie do opisania.

Ale to nie koniec - Ślubny dostał reniferowy pokrowiec na ipada.

Informacja dla Doroty - ipad jest w środku, mieści się idealnie!

Elegancki, z podszewką:

I nawet z metką, która swoją drogą bardzo mi się podoba:

Dorota, jeszcze raz, tym razem na piśmie - BARDZO DZIĘKUJEMY!!! JESTEŚ KOCHANA!!! 

***

To teraz mogę spokojnie przejść do sumy dwóch zasłon i jednego prześcieradła.

I tutaj od razu uprzedzam wszelkie krzyki, protesty i próby wywierania presji psychicznej - zdjęcia Carskiego Mundurka na mnie będą, nawet plenerowe, o ile pogoda pozwoli. Ale zrobimy je na spokojnie w czasie najbliższych wolnych dni. Dzisiaj Carski na Denatce, bo chcę pokazać szczegóły i opisać Mundurek techniczne.

Carski Mundurek powstał z wykroju modelu 106 z przedostatniej Burdy (10/2012). Kto chce sobie obejrzeć wersję oryginalną, to może to zrobić na stronie Burdy. Wykroju, którego nie modyfikowałam konstrukcyjnie (jedyną moją ingerencją było przedłużenie rękawów o 3 cm, bo nie lubię, kiedy mi w nadgarstki zimno :)))). Ale za to koncepcja wizualna została kompletnie zmieniona.

Kremowa biel w połączeniu z krwistą czerwienią dodatków. Kroiłam wierzch Mundurka z dwóch zasłon, a podszewkę - z prześcieradła, wszystko kupione w second handzie.

A suma dwóch zasłon i jednego prześcieradła wygląda w całości tak:

Wypustki wszyłam w pionowe cięcia przodu oraz w brzegi stójki, pagonów i klapek kieszeni.

Dodatkowo pagony mają szlufeczki z lamówki w takim samym odcieniu czerwieni.

Carsko miało być, więc guziki złote, okrągłe, bardzo ozdobne, ale pasują jak ulał:

Zapięcia nie zmieniałam, jest zrobione w takiej formie, jak wymyślił burdowy projektant - dwa rzędy guzików, przyszytych bardzo blisko siebie.

Guziki są na nóżkach, więc nawet po porządnym przyszyciu trochę je grawitacja dopada, szczególnie ten lewy rząd, typowo ozdobny. W prawym dziurki trzymają je na miejscu znacznie lepiej.

W wersji rozchełstanej Carski wygląda tak:

Oryginalnie na rękawach miały być jeszcze naszyte poziome ozdobne paski. Nawet kupiłam czerwoną lamówkę w tym celu, ale w myśl zasady "mniej znaczy lepiej" zrezygnowałam z jakichkolwiek zdobień rękawów, bo miałabym bardzo admiralski mundurek :))))

Bardzo podoba mi się to, że w tym modelu jest stójka - pasuje do całości. A jej wykrój był przygotowany bez zarzutu, więc po dokładnym wszyciu stójka i okolice układają się doskonale.

Wbrew moim obawom podszewka okazała się prawie bezproblemowa we wszywaniu. Zgodnie ze wszelkimi zasadami sztuki dół przyszyty ręcznie i zostawiłam pionowy luz, żeby sobie podszewka mogła swobodnie pracować.

Na tyle oczywiście dodatkowa zakładka na podszewce - podszewka skrojona szerzej niż wierzch - i to też żeby była swoboda ruchu i się wszystko lepiej układało i nosiło.

I jeszcze z rozpędu podszewka w rękawach:

Dumna jestem z siebie jak pawica z Królewskich Łazienek albo inny ptak ogrodowy, co to carom po Pałacu Zimowym spacerował. 

I mogę się przyznać do tego, że... Carski to jest mój pierwszy żakiet/kurtka/płaszczyk. Pierwszy, ale na pewno nie ostatni, bo szycie ciuszków skomplikowanych, wymagających kombinacji alpejskich ze zdobieniami spodobało mi się niemożliwie. A na dodatek Ślubny na widok ukończonego Carskiego przestał wydawać nieśmiałe westchnienia, że on chce tą swoją kurtkę. Teraz się już głośno domaga, że chce, że już, że może nie na wczoraj, ale na pewno nie odpuści i kurtka ma być. Odbieram to jako wielki komplement ze strony Ślubnego :))))

***

Ogłoszenie parafialne - pierwszy odcinek Spódnicy Razem Szytej pojawi się na blogu najpóźniej w czwartek rano. Lekki poślizg spowodowany jest tym, że operator kamery jest zapracowany troszkę i w domu bywa, a pokazywanie robienia wykroju na zdjęciach to nie jest najlepszy pomysł. Zamiast długiego i zagmatwanego opisu z milionem zdjęć łatwiej będzie wszystko pokazać i wytłumaczyć filmowo. A zatem proszę o jeszcze dwa dni cierpliwości, ale za to będzie przejrzyściej i przyjemniej.

***

I nie, wcale nie zapomniałam, że kot ma być. Proszę bardzo. Mały polegujący na kuchennych powierzchniach płaskich: