USZYDŁEK PODRÓŻNY

Weekend spędziliśmy w samochodzie, na trasie Wielkopolska - Podlasie - Wielkopolska. Przejechaliśmy się wyrobem autostradopodobnym, posłuchaliśmy zestawu "pieśni podróżnych" (na każdy wyjazd Ślubny szykuje nowy mix muzyczny) i... ja sobie pomachałam szydełkiem. Machałam na tyle skutecznie, że zrobiłam sobie odcisk na dłoni :))) Ale wydajność miałam rekordową i wystarczyło kilka dodatkowych godzin wczoraj i dzisiaj, by "uszydłek podróżny" zyskał ostateczną formę - pokrowca na mojego nowego laptopa.

Całość z bawełny - korpusik z potrójnej nitki, a ażury na wierzchu z pojedynczej. Spód jest czarny, żebym się nie musiała martwić, że się zbyt szybko brudzi.

Co najlepsze szydełkowałam bez możliwości "przymiarki", bo model został w domu, ale po powrocie okazało się, że jest doskonale. No może dwa, trzy milimetry w obwodzie mniej by nie zaszkodziło, ale z drugiej strony sprzęt ma mini nózie i wtedy pewnie by się o te nózie zaczepiało przy wkładaniu.

Ślubny już wymyślił wersję De Lux - z gładkiego atłasu w takim samym zestawie kolorystycznym, czyli czarny spód i biały wierzch i na to taka sama czarna, szydełkowa góra... pewnie nawet się zbiorę w sobie, nabędę niezbędną materię i zrobię wersję "w wysokim standardzie"... kiedyś :)))

Szydełkowa wersja ma taką zaletę, że daje pokrowcowi grubość i mięsistość, a przez to całkiem dobrze chroni zapokrowcowanego laptopa. Przy materiale potrzebna będzie warstwa czegoś miękkiego w środku.

***

Jakoś zapomniałam napisać przy okazji wpisu z pierwszą częścią Tuby Razem Robionej, że oczywiście niecierpliwie czekam na fotki Tub i Otulaczy w różnych stadiach rozwoju. (Mail, jeśli ktoś jeszcze ze mną nie korespondował, jest dostępny w profilu Bloggera.)

I od razu informuję, że kolejny odcinek Tuby będzie zapewne w czwartek.

***

A w ramach rozrywki, choć o bardzo dramatycznym wydźwięku, będzie Mały. 

Nasze weekendowe wyjazdy nigdy się kotu nie podobały i za każdym razem tuż po wejściu za próg mieszkania słyszymy, co kocio myśli o tym, że nikt go nie głaskał, nie ganiał i nie miotał mu piłeczek w firanki przez około 30 godzin. 

Tym razem też było standardowo, my w próg, Mały w ryk, ale zgrzyt klucza w zamku musiał go obudzić, bo zwierzę było makabrycznie nieprzytomne i takie nieprzytomne schodziło z antresoli i darło paszczę... a Ślubny tym razem to uwiecznił, bo są tacy, co nie wierzą, że Mały w ogóle wydaje z siebie jakiekolwiek dźwięki. No to proszę dźwięki stereo i w kolorze:

Oczywiście trzy minuty później Mały galopował już po mieszkaniu i nieco zbyt aktywnie uczestniczył w rozpakowywaniu toreb, a wszelkie pretensje poszły w zapomnienie.

***

A w ogóle to ma miejsce sytuacja u mnie bardzo rzadko spotykana... nie mam nic na drutach, szydełku, maszynie!!! (To znaczy mam naszą Tubę, ale to jest robótka poglądowa, więc się nie liczy.). Czuję się dziwnie i pewnie pójdę za chwilę grzecznie na antresolę w poszukiwaniu inspiracji. Sama jestem ciekawa, co mi z tego poszukiwania inspiracji wyjdzie... i chyba nawet wiem... czas wrócić do dawno planowanego projektu, który ciągle coś wypychało z kolejki :)))

To ja idę, a Was zostawiam z Małym w wersji niegrzecznej, bo kocio pokazuje... sami zobaczcie :))))