RAZEMPETKI - część trzecia

W poprzednich odcinkach:

Część pierwsza - a w niej obliczaliśmy potrzebną liczbę oczek, nabieraliśmy je i poszerzaliśmy palce w skarpetce.

Część druga - gdzie powstała skarpetka w części "stopowej" w wersji warkoczowej i w kolorowe łańcuszki.

***

A w części trzeciej zajmiemy się pięta. Sposobów jej robienia jest mnóstwo, a może nawet więcej :))) My jednak zrobimy to sposobem najprostszym na świecie, czyli wykorzystamy rzędy skrócone.

Pierwsze pytanie jest jednak najważniejsze - kiedy zacząć piętę wyrabiać, czyli jak długa powinna być część "stopowa". Film poglądowy z odpowiedzią znajduje się poniżej:

No to do roboty, zaczniemy od zwężania. Przydadzą się nam markery do zaznaczania, które oczka jeszcze robimy, a które już nie. Zamiast markerów można także wkładać kawałek kolorowej nitki, bo te oznaczenia będą nam potrzebne tylko na chwilę.

Na początek pięta robiona prawymi oczkami (skarpetka w kolorowe łańcuszki):

Co zostało zwężone, musi zostać ponownie poszerzone:

Zwracam uwagę na to, że robimy wszystko, by uniknąć dziur. Z tego względu przerabiamy dwa oczka razem i dodajemy jedno wbijając się w poprzedni rząd i to pod dwie nitki!!! Ale ważne jest także robienie ścisłych oczek na brzegach i porządne dociąganie nitki!

Po zrobieniu pięty musimy wrócić do robienia w okrążeniach i do wyrabianego wzoru:

*** W skarpetce warkoczowej pięta jest robiona lewymi oczkami i filozofia postępowania jest podobna, ale na wszelki wypadek pokazujemy jeszcze raz.

Na początek zwężanie:

Następnie poszerzanie:

I powrót do robienia w okrążeniach i wyrabiania wzoru, co w tej skarpetce jest ważniejsze :)))

W skarpetce warkoczowej ważne jest to, że po zrobieniu pięty wzorek musi się nam także pojawić z tyłu łydki, a to oznacza, że musimy sobie podobnie jak przy palcach poukładać oczka do wzoru i zacząć robić sam wzorek. W moim przypadku zdecydowałam także, że z boku chcę dodatkowy warkoczyk - mini wersję warkocza głównego.

I na wszelki wypadek jeszcze jak zakręcać ten mały warkoczyk boczny:

***

Do góry robimy wedle uznania. Jeśli jednak ktoś chce skarpetki w wersji podkolanówek, a nawet zakolanówek, to musi sobie równomiernie poszerzać obwód. W skarpetkach warkoczowych można to zrobić po prostu zwiększając liczbę oczek lewych pomiędzy warkoczami lub dodając oczka prawe do warkoczy i robiąc je szersze (na przykład główny warkocz może z 4 na 4 oczka "spuchnąć" nawet do 8 na 8 oczek).

O dodawaniu oczek tak, żeby tego nie było widać i nie pojawiały się dziury można sobie poczytać tutaj (w drugiej części wpisu).

***

Ważne jest także właściwe zamknięcie oczek, żeby było ono elastyczne. Sugeruję wykorzystanie metody pokazanej przy swetrze Tubie, czyli wykorzystanie znacznie grubszych drutów (ale to znaaaacznie grubszych).

I zamknięcie szydełkiem:

***

Pomysły, uwagi, podpowiedzi:

- robiąc skarpetki, które będą intensywnie używane można piętę i palce zrobić z podwójnej włóczki (lekkim minusem jest to, że bardzo widoczne będzie przejście od palców czy pięty do dalszych części, bo radykalnie zmienia się grubość); można także robić palce i piętę dodając do włóczki zwykłą nitkę szwalniczą (bawełnianą, ewentualnie poliestrową) w dobrze dobranym kolorze;

- jeśli ktoś robi zakolanówki lub podkolanówki, to zależy mu na tym, żeby one nie opadały i nie zwijały się w okolicy kostek, można na górze przeciągnąć włóczkowy sznureczek i wiązać go na romantyczną kokardkę, licząc na to, że się nie rozwiąże; jednak lepszym sposobem jest kupienie w pasmanterii elastycznej nici do szycia (w Polsce najczęściej dostępnej w bieli i czerni, ale istnieją także nici elastyczne bezbarwne) i dodanie tej elastycznej nitki do kilkunastu ostatnich rzędów na górze wyrobu, wtedy ta końcówka stanie się naprawdę elastyczna i będzie trzymać na mur beton;

- jako wzory na skarpetki nadają się w zasadzie wszystkie, jeśli jednak sam wzór nie zapewnia odpowiedniej elastyczności, to górną końcówkę skarpetki robimy pojedynczym lub podwójnym ściągaczem (lewe/prawe lub dwa lewe/dwa prawe), żeby końcówka ścisło obejmowała nogę.