CHUSTA RAZEM ROBIONA - epilog

W poprzednich odcinkach:

- Prolog - spis narzędzi i materiałów,

- Część pierwsza - nabieranie oczek i schemat startowy,

- Część druga - schemat podstawowy,

- Część trzecia - schemat ozdobnego brzegu, faza pierwsza, 

- Część czwarta - schemat ozdobnego brzegu, faza druga oraz zamykanie oczek.

***

A dziś Epilog, czyli będziemy moczyć, ugniatać, suszyć i naciągać.

Pisałam już o tym, ale na wszelki wypadek jeszcze raz - zanim przystąpimy do prania i innych tortur musimy mieć zabezpieczone wszelkie zwisające nitki. 

O praniu dzianin pisałam bardzo obszernie przy okazji prania sweterka pieszczotliwie zwanego Tubą i można sobie o tym poczytać w Epilogu do Tuby, a poniżej jest streszczenie odnoszące się do wyrobów chuścianych.

Chusty zasadniczo pierzemy ręcznie, a już na pewno te robione z cieniutkich nitek. Jeśli ktoś robił z grubszej włóczki lub z włóczki ze sztucznymi dodatkami i ma zaufanie do swojej pralki i jej programu prania ręcznego lub prania wełny, to może powierzyć chustę maszynie piorącej. Sugeruję jednak pranie ręczne, a wtedy ważne jest by:

- przygotować chłodną (!!!) wodę do prania, nie ciepłą, nie gorącą, nie studziennie zimną;

- używać płynu do prania wełny lub łagodnego płynu do prania ubrań (nigdy nie proszku do prania!!!, bo wypłukanie go z dzianiny w chłodnej wodzie jest praktycznie niemożliwe);

- pranie chusty polega głównie na dwóch czynnościach - miętoszeniu i moczeniu (nie trzemy, nie skręcamy, nie wyciągamy - raczej ściskamy i ugniatamy);

- po wymiętoszeniu chusty zostawiamy ją w wodzie na dłuższą chwilę (nawet pół godziny), żeby włóczka mogła sobie spokojnie wchłonąć wodę, to później powoduje, że oczka stają się równiejsze; mnie zdarza się zapomnieć o moczącej się chuście i pływa sobie nawet dwie godziny, szkody jej to nie czyni;

- do płukania używamy wody o dokładnie tej samej temperaturze, co woda do prania (używanie płynu do płukania jest możliwe, ale raczej dla mniej szlachetnych włóczek, np. akrylu, przy delikatnych włóczkach, szczególnie z włoskiem płyn do płukania da nam ładny zapach i nieciekawy "kołtuński" wygląd robótki); lepiej wybrać po prostu taki płyn do prania, który ma miły zapach i zrezygnować z płynu do płukania;

- dzianiny nie wykręcamy!!!, miętosimy ją, ugniatamy, pozbywając się nadmiaru wody i pozostawiamy do obcieknięcia, nawet, gdyby to miało trwać kilka godzin; przy szalach i chustach, można szybko wycisnąć nadmiar wody, zawijając robótkę w ręcznik i miętosząc całe zawiniątko, a nawet łażąc po nim bosą stopą - nic się robótce nie stanie :))); mokry ręcznik zamieniamy na suchy i miętosimy dotąd, aż będziemy mieć chustę w stanie lekkiej wilgotności; polecam to osobom z małymi dziećmi i kotami nadmiernie zainteresowanymi robótkami rozciągniętymi na podłodze, bo im więcej wody wygnieciemy z chusty, tym szybciej nam ona wyschnie na pieprz w stanie rozciągniętym;

- do blokowania chusty przystępujemy w momencie, kiedy jest ona zaledwie lekko wilgotna.

Echo Flower to chusta trójkątna i blokując ją będziemy pilnować tego trójkątnego kształtu w wyschniętym "udziergu".

Ja do blokowania używam drutów do blokowania (zwykły drut nierdzewny o średnicy 3mm, pocięty na metrowe kawałki - o nabywaniu takiego drutu na jedynym słusznym serwisie aukcyjnym pisałam tutaj). Druty do blokowania polecam, bo procedurę naciągania chusty skracają do minimum.

Najlepiej blokuje się chusty na karimatach, matach piankowych do zabawy dla dzieci itp, bo szpilki wchodzą w to jak w masło, a podłoga pod spodem jest idealnie zabezpieczona przed wilgocią i porysowaniem.

Zaczynamy od włożenia drutów wzdłuż oczka centralnego chusty, żeby pomóc sobie pilnować później kształtu. Wkładamy w identycznych, niezbyt dużych odstępach, co drugie lub co trzecie oczko.

Kolejne dwa druty wsuwamy wzdłuż górnej krawędzi (dwa, bo przy dużej chuście ten odcinek ma zazwyczaj ponad metr) i też wsuwamy w co drugie, co trzecie oczko, tuż przy samym brzegu.

Echo Flower to chusta, w której oczka poszerzające chustę ukryte są w samym wzorze. W większości chust te dodawane oczka są narzutami na środku i na brzegach chusty. Wtedy te narzuty wykorzystujemy jako miejsca wkłuwania drutów do blokowania, czyli w zazwyczaj jest tak:

W Echo Flower narzutów nie mamy i wbijamy się po prostu w oczka prawe.

I w końcu dwa ostatnie druty na skośnych brzegach - tutaj wsuwamy drut w końcówkę środkowego lista wzoru, te naciągnięte brzegi listków dadzą nam te śliczne ząbki na brzegu chusty.

Mocujemy sobie szpilkami druty górnej krawędzi i drut wzdłuż oczka centralnego i zaczynamy naciągać skośne brzegi. Szpilki mocujące druty trzeba sobie czasem przepinać na nowo w czasie naciągania chusty, bo mogą one blokować gdzieś dzianinę. Posługujemy się centymetrem, żeby chusta nam wyszła symetryczna i pilnujemy, żeby drut wzdłuż oczka centralnego był prostopadły do drutów wzdłuż górnej krawędzi.

Efekt ostateczny powinien wyglądać tak:

Chustę zostawiamy do całkowitego wyschnięcia. Jeśli była tylko lekko wilgotna w momencie rozpinania, to powinno to trwać maksymalnie jedną noc, a przy cieniusieńkich ażurowych chustach wystarcza czasami dwie, trzy godziny.

Osoby, które nie mają drutów do blokowania muszą się uzbroić w dużą ilość szpilek i wpinać je co centymetr wzdłuż górnej krawędzi i w końcówkę każdego listka na skośnych brzegach. Problem jest taki, że mając drut wsunięty wzdłuż całego brzegu naciągamy tym drutem jednocześnie cała jego długość, a posługując się szpilkami naciągamy po kawałeczku i trzeba bardziej uważać, by nie zniekształcić chusty.

Jest jednak sprytny sposób, żeby sobie pomóc, kiedy nie ma się drutów do blokowania. Można w brzegi chusty włożyć, (też wbijając się w co drugie, co trzecie oczko przy pomocy szydełka) gruby, nierozciągliwy sznurek bawełniany, najlepiej lekko śliski, żeby się dzianina po nim ładnie przesuwała. Sznurek nie ma oczywiście sztywności drutu do blokowania, ale mimo wszystko ułatwia i przyspiesza blokowanie, bo manewrujemy całym brzegiem zaczepionym na sznurku i zużywamy nieco mniej szpilek.

I ja wiem, że pranie i blokowanie chust uznaje się za zło konieczne. Sama tak mam, nie przepadam za klęczeniem na podłodze i sprawdzaniem, czy mam tyle samo centymetrów po prawej i lewej stronie chusty. I wzdycham jak parowóz. I marudzę, że nie lubię. Ale!!! To właśnie te czynności powodują, że chusta nabiera uroku i z brzydkiego kaczątka i smętnej ameby staje się pięknym, niepowtarzalnym ażurem. Warto więc poświęcić temu czas i uwagę.