NIEUMIARKOWANIE

Przełom kwietnia i maja to czas, kiedy moja rodzina dostaje kociokwiku i amoku, zamienia się w dobre, choć nieco oszalałe wróżki męskie i damskie, a ja jestem przesłuchiwana na okoliczność potrzeb, marzeń, zachcianek i zachciewajek imieninowo-urodzinowych. 

I tak Ślubny bardzo subtelnie dopytuje, czy w tym roku bardziej kocham szyć czy robić zdjęcia... A Mama Moja Rodzona Jedyna informuje mnie, że nie było ładnego sztruksu, ale przecież jakieś sześć miesięcy temu wspominałam, że bardzo, ale to bardzo potrzebny mi jest len na spodnie i czy kolorystycznie preferuję kawę z odrobiną mleka czy mleko z odrobiną kawy...

A efekt jest taki, że ja dostaję gorączki z radości i nadmiaru prezentów i nie mam pojęcia, za co zabrać się na początek, bo najchętniej za przerabianie i przetwarzanie wszystkiego na raz.

Ślubny z wielkim zdziwieniem przyjął informację, że od kilku lat marzą mi się estońskie włóczki na chusty i szale. I czemu ja wcześniej nie wyznałam, skoro on miewa problemy koncepcyjne, czym mnie obdarować z okazji i bez okazji. Sam znalazł, sam wybrał i tym sposobem mam ponad pół kilograma tęczowej radości. Przede mną decyzja, które projekty chuściano-szalowo-szałowe powstaną.

I jakoś te wełenki cieszą nie tylko mnie. Mały też do nich zapałał miłością wielką:

Trochę nieodwzajemnioną:

Ale trudno go przekonać, że to nie zabawka:

 

Mama Moja Rodzona Jedyna poszła w metry bieżące i mam oto len w dwóch kolorach i dzianinę na spodnie do włóczenia się po domu. Od góry patrząc - len na spódnicę lub sukienkę (haftowaną prawdopodobnie), len na spodnie wyjściowe i dzianina na spodnie domowe.

I nawet niechcący Teściowa Moja Niepowtarzalna się przyczyniła do nieumiarkowanego zwiększenia stanu posiadania materiałowego, bo wyrwałam jej z szafy haleczki, koszuleczki i szlafroczki - idealne na podszewki.

I sama się też obdarowałam tym sztruksem, którego nie znalazła w sklepach Moja Mama Rodzona. A do kompletu bardzo wiosennie zielona bawełna na ewentualne koronki do tego "omszałego" sztruksu:

A skoro o nieumiarkowaniu dzisiaj, to od narzędzi i materiałów przechodzimy do robótek - tutaj też nieumiarkowane ilości :)))

Sweterek od góry razem z Wami robiony dzieje się w okolicach łokci :))) - rękawy dziergam, ale zdecydowałam, że długie mają być, więc sobie jeszcze podziergam, bo ręce mam prawie tak długie jak Ślubny :))))

Sweter w wersji rozpinanej dzieje się w okolicach... szyi :))) Jest ledwo zaczęty, ale wymaga wielkiego skupienia, bo sobie wykombinowałam taki wzorek, że każde oczko sprawdzam w rozpisce. Ale mam nadzieję, że będzie warto się wysilać.

No i robótka podróżna, bo pewnie się zorientowaliście po Twitterowych fotkach z weekendu, że spędziłam dwa dni w samochodzie. Robiła się Wstęga Pasiasta Jednokolorowa. I w sumie jeszcze jej trochę zostało do wydziergania i wykończenia szydełkiem:

O tym, co mi się zbiera do szycia, to nawet nie wspomnę, ale tam też pachnie nieumiarkowaniem :)))

***

I oczywiście pamiętamy, że ta akcja ciągle trwa!

***

I nieustannie zapraszam Was do szperania w Galerii, bo Wasze nowe cudne "udziergi" pojawiają się tam w zasadzie co tydzień, o ile nie częściej!

***

I jeszcze się połupię w piersi pokutnie z dwóch powodów. Po pierwsze przepraszam, że mało mnie u Was na blogach, w komentarzach, ale zaglądam! Podziwiam! Zachwycam się regularnie! Za dwa, trzy tygodnie moje ilości czasu wolnego powinny już pozwolić nie tylko na odpisywanie u siebie na Wasze komentarze, ale i na powrót do regularnego komentowania u Was.

A po drugie łupię się w piersi, że aktualizacji puzzlowej nie było dawno, a jest co pokazywać i o czym pisać! Ale w tym tygodniu wykombinuję sposób na zrobienie fotek, na których widać wszystko (to już jest wieeeeelka powierzchnia :))) i się pochwalę, co tam naukładałam, o czym oczywiście dam znać.