ZBLIŻENIA NA...

Na polu robótkowym dzieje się troszkę, natomiast na ugorze zawodowym jest taka orka, że ledwo mi głowa spomiędzy bruzd wystaje. Ale widać już koniec - wielki finisz przewidziany jest na czwartek, kiedy to klient musi dostać materiały pisane, merytoryczne, estetyczne i elektroniczne. Czyli zbliżam się do finiszu. 

***

Ale przecież ja nie mogę nic nie dziergać. Dla poprawy humoru złapałam za lekarstwo na chandrę w nitce, czyli wełenkę od Dodgers. Dzierga się chusta. Wełenka, koraliki i wzorek w zbliżeniu:

Szybko okazało się, że koraliki na razie muszę odstawić na bok, bo nitka jest za gruba na wrabianie koralików w całość, w trakcie roboty. Ale to tylko na razie, bo pojawią się one w ostatnim, zamykającym robótkę rzędzie. Skoro zaplanowałam, że będą, to będą!

I patrzę na to, i wzdycham z ukontentowania, nie dość, że fiolety, to jeszcze cieniowane fiolety. Ekstaza w nitce :))) I informacja specjalnie dla Doroty - robi się cudnie, palców nie farbuje.

Zostało mi jeszcze troszkę do wydziergania plus to koralikowo-ozdobne zakończenie:

***

Dzieje się też kilka innych uszytków, uszydłków, uhaftów, ale nic, co by w tej chwili zasługiwało na pokazywanie, bo albo stan nie zmienił się zbytnio od ostatniego raportu, albo jestem w fazie tak początkowej, że nic ciekawego nie widać :))) 

Ale za to mam zbliżenie na kratkę:

A historia kratki jest taka. W piątek potrzebowałam chwili wytchnienia "od-domowo-ugorowo-zawodowego" i wyniosło mnie na świeże powietrze. W planach był szybki spacer i konieczne zakupy, bo w lodówce hulały wiry zimnego powietrza po pustych półkach. I tak mnie jakoś zniosło w kierunku mojego ulubionego second handu. Kupiłam sobie piękną granatową bawełnę na żakiet... (znaczenie trzech kropek za chwilę wyjaśnię). Obrus biały, sztuczny w kwiaty z przeznaczeniem na podszewkę do tego żakietu. A z półki od razu rzuciła się na mnie kratka z gatunku tych, które nazywam "chusteczkowo-nosowymi" lub "kuchennymi". Tego rodzaju kratki wywołują u nas w domu wielkie dyskusje, bo Ślubny je uwielbia, przerobione na koszule i spodenki krótkie. A u mnie powodują niewielką gęsią skórkę i potrzebę szycia ścierek do kuchni. Ale co tam, ja będę miała żakiet, to niech Ślubny ma spodenki w ulubiony wzorek. Ślubny wrócił do domu, kratka uprana wisiała na suszarce tak, że trudno jej było nie zauważyć. Została zaakceptowana od pierwszego spojrzenia i wizja szycia Spodenek Kuchennych w najbliższej przyszłości stała się pewna. Ale grzecznie zapytałam, czy mąż mój jedyny życzy sobie rzucić okiem na pozostałe materiały nabyte drogą kupna za grosze. Życzył sobie. O, ja głupia! Pokazałam granatową bawełnę i zostałam natychmiast poinformowana, że to jest idealny materiał na spodnie, które Ślubny był sobie wymyślił, wymarzył, wykombinował jakiś czas temu. "Znalezienie fajnego materiału na żakiet to nie jest wielki problem," usłyszałam "ale ciekawy materiał odpowiedni na męskie spodnie to już się rzadko zdarza." Tym sposobem zostałam z podszewką "do niczego" :))) i zapotrzebowaniem na dwie pary spodni o zróżnicowanej długości.

Ale ja jestem dobra żona, żakiet będzie z czegoś innego.

***

A na deser zbliżenia trzy na Małego. 

Tradycyjnie na Małego kimającego w pozycji nieklasycznej, na dodatek z półotwartymi oczami:

Na Małego klsaycznie ofukanego, bo kto to widział obcinać mu pazury w sobotę z rana, bez zapowiedzi, ustaleń z jego automatyczną sekretarką i wynagrodzenia za straty czasu:

A w ramach wisienki na torcie wielkie zbliżenie na Małego, którego chyba spokojnie mogę nazywać Mamucik...

Dla niezorientowanych - łapy przednie w lekko nieudolnie wykonanej klasycznej drugiej pozycji baletowej - piętki blisko, pazury na zewnątrz.

***

To ja sobie pójdę. Dostałam 300 torebek strunowych i będę robić porządki w Kąciku Robótkowym. I tu serdecznie pozdrawiam Izę, ona na pewno mnie rozumie :)))