SPÓDNICA RAZEM SZYTA - część czwarta

Uprzedzam - będzie dzisiaj bardzo dużo filmów i sporo fastrygowania, szycia, przycinania i innych rozrywek ekstremalnych. Bo w części czwartej w zasadzie skończymy spódnicę.

Zaczynamy od przygotowania tylnego brzegu spódnicy do wszycia zamka. Oznacza to, że zaznaczymy sobie szwem fastrygowym linię szwu środka tyłu oraz linie na wysokości talii, bioder i dolnego brzegu spódnicy.

!!!Uwaga!!! Od razu uwaga dla tych, którzy szyją z materiałów rozciągliwych lub bardzo miękkich - można wzmocnić miejsce wszycia zamka wąskim (1/1,5 cm) paseczkiem fizeliny, wtedy zamek trzyma się lepiej, nie ciągnie w dół i nie wypycha  miękkiej tkaniny.
Na wszystkich poniższych filmach zamek wszywany jest bez pomocy specjalnej stopki dedykowanej do zamków krytych. Użycie takiej specjalnej stopki wyjaśnione jest dalej we wpisie.

Do przygotowanego brzegu spódnicy przypinamy uważnie pierwszą z taśm zamka błyskawicznego - układając prawą stroną do prawej i pilnując, żeby ząbki zamka leżały dokładnie na zaznaczonym szwie tyłu.

Przypiętą taśmę zamka przyfastrygowujemy "na blachę", żeby nam się nic nie przesunęło w późniejszych etapach prac. 

Przed przypinaniem drugiej taśmy zamka musimy zadbać o to, żeby lewa i prawa część tyłu leżała równiutko - linie bioder i talii na tym samym poziomie. Oczywiście mówiąc uparcie "pasek" na tym filmie, mam na myśli taśmę zamka :)))

Przypinamy i fastrygujemy drugą stronę, co sobie oglądamy tutaj:

Przyfastrygowany zamek sprawdzamy, czy dobrze leży, czy się nie marszczy, czy można go przyszywać na stałe:

I wszywamy. (Przypominam, że przy miękkich i rozciągliwych tkaninach dobrze jest dorzucić wzdłuż paseczek fizeliny i po nim poprowadzić szew.) Jak widać to bywa to nawet zabawne, kiedy walczymy z materią i zamkiem:

Po przyszyciu zawsze sprawdzamy, czy nic nam się nie przesunęło, wysunęło i zmarszczyło.

Drugą stronę pokonujemy analogicznie. A poniżej na wszelki wypadek pokazuję, że zamek można też przyszyć ręcznie:

***
!!! Uwaga !!! Osoby posiadające specjalną stopkę do wszywania zamków krytych zaglądają sobie do kursu szycia piórnika, gdzie widać krok po kroku zasady używania takiej stopki. Widać też drugi sposób podejścia do wszywania zamka - gdzie przyszywane są obie taśmy zamka po kolei.

Przygotowujemy się do wszycia zamka błyskawicznego - co oglądamy tutaj.

Fastrygujemy pierwszą taśmę zamka błyskawicznego - co oglądamy tutaj.

Przyszywamy pierwszą taśmę zamka błyskawicznego - wersja dla osób nie posiadających stopki do wszywania zamków krytych - co oglądamy tutaj.

Przyszywamy pierwszą taśmę zamka - wersja ze stopką do wszywania zamka krytego - co oglądamy tutaj.

Zabezpieczamy nitki po przyszyciu zamka błyskawicznego - co oglądamy tutaj.

Przypinamy drugą taśmę zamka - co oglądamy tutaj.

Fastrygujemy i przyszywamy drugą taśmę zamka - co oglądamy tutaj.

***

Teraz zajmiemy się szwem na środku tyłu, spinając go od poziomu mniej więcej zakończenia zamka błyskawicznego do poziomu pęknięcia (o ile pękniecie planujemy, przy spódnicach mini i poszerzonych żadnego pęknięcia nie robimy):

Początek pęknięcia wzmocnimy dodatkowym paseczkiem materiału przyłożonym po lewej stronie wzdłuż jednej strony szwu (około 5 na 2 cm):

Spięty szew fastrygujemy (ale ja zostawiam szpilki oznaczające początek pęknięcia i zakończenie szwu pod zamkiem błyskawicznym):

To teraz czas na zszycie tylnego szwu:

Zszyty szew wymaga dwóch rzeczy: zabezpieczenia supełkiem końcówek nitek oraz wyciągnięcia wszelkich fastryg. Nitkę fastrygi przecinamy nad pęknięciem, żeby na linii pęknięcia nadal były widoczne przeciągnięte fastrygą linie, będzie nam później łatwiej poradzić sobie z wykończeniem pęknięcia.

Przymiarka, przymiarka, przymiarka!!! 

Kieckę zakładamy delikatnie i przede wszystkim sprawdzamy, czy wszystko jest ok w obwodach bioder (jeśli coś jest nie tak, to zmieniamy obwody na szwach biodrowych). Drugim potencjalnym problemem są odstające na końcach zaszewki - temu możemy zaradzić zaszewki nieco wydłużając i ewentualnie pogłębiając. Oczywiście osoby szyjące wersję z podszewką dokładnie takie same zmiany wprowadzają także na zaszewkach i/lub szwach bocznych podszewki:

I jeśli ktoś myślał, że zapomniałam o uprasowaniu tylnego szwu, to może się nie łudzić, żelazko w dłoń i rozprasowujemy szew, zwracając szczególną uwagę na właściwe zaprasowanie materiału w okolicach zamka i pęknięcia.

Zajmiemy się teraz wykończeniem szwu tylnego, tak samo jak szwów bocznych, podkładając zapas materiału pod spód. Zaczynamy przypinać jednak od strony zamka i szerokość podłożenia tym razem dopasowujemy tak, żeby materiał miał zagięcie równo z brzegiem taśmy zamka:

A co przypięte, to trzeba przyszyć. Uważamy na to, żeby nam pod igłę nie trafił materiał wierzchniej części spódnicy i uważnie szyjemy tam, gdzie mamy wzmacniający pęknięcie dodatkowy pasek materiału (oczywiście, o ile ktoś pęknięcie robi :)))

Wykończony szew trafia pod żelazko!

I na chwilę zajmiemy się podszewką, która powinna mieć zszyte zaszewki i szwy boczne, ale pozostaje otwarty szew tylny. Najpierw zaznaczamy, odkąd i dokąd będziemy szyć - zostawiamy otwarty szew na długości odpowiadającej zamkowi błyskawicznemu. Zszywamy i brzegi wykańczamy tak samo jak zawsze - podwijając pod spód i przeszywając wzdłuż brzegu, blisko krawędzi. Prasujemy!!!

Gotowa podszewka musi zostać połączona z materiałem spódnicy. Do spódnicy wywróconej na prawą stronę wkładamy podszewkę tak, żeby ciała dotykała nam "ładna" strona podszewki, a szwy i inne farfocle były między warstwami. Spinamy razem, zaczynając od miejsca styku szwów bocznych, a później fastrygujemy, bardzo porządnie, prowadząc fastrygę nad linią talii (bliżej górnego brzegu):

Przymiarka, przymiarka, przymiarka, żeby sprawdzić, czy po dodaniu warstwy podszewki nic nam się dziwnego nie pojawiło:

Pasek, pasek! Musimy go usztywnić - naprasowując fizelinę lub - tak jak w moim przypadku - przyszywając wkład z bawełnianego płótna na jedną długą połówkę:

Od razu zszywamy także krótkie pionowe szwy na brzegach paska:

Prasujemy. Przycinamy nadmiar materiału wzdłuż krótkich pionowych szwów (zostawiamy około 4mm) i ścinamy na skos górne rogi, żeby pasek się ładniej wywinął na prawą stronę i właśnie na prawą stronę go wywijamy, pomagając sobie ukształtować ładne rogi czubkiem nożyczek. I prasujemy gotowy do przyszycia pasek:

Uwaga!!! Zanim zaczniemy przyszywać pasek, obejrzyjcie filmik "po-dyskusyjno-małżeński"... Ślubny na widok tego, jak wypada dziurka i guzik w moim pasku zwrócił mi uwagę, że w sumie to chyba powinno być na odwrót (po obejrzeniu filmu będzie wszystko jasne). Okazuje się, że moje wyuczone na początku przyzwyczajenia prowadziły do gorszej wersji zapięcia:

Dalsze filmiki doprowadzą do dokładnie takiej sytuacji, jaką ja mam - dłuższa część zapięcia z dziurką na wierzchu. Jeżeli chcecie mieć zapięcie równiutko w pionie, to jedyne, co trzeba samodzielnie zmienić, to za chwilę początek przypinania paska - zaczynamy go równo z zamkiem przypinać od strony lewej (a nie jak ja pokazuję na filmiku od prawej w stosunku do zamka), wtedy nadmiar wyjdzie nam po stronie prawej, i tam przyszyjemy guzik i schowamy go pod spód. Zachęcam do tej zmiany, bo wtedy rzeczywiście wygląda to ładniej.

No to przypinamy pasek (od lewej, od lewej równo!!!):

Po przypięciu szpilkami sprawdzamy, czy dolna i górna krawędź paska jest na tej samej wysokości i jeśli wszystko wydaje się w porządku, to fastrygujemy. Ja na wszelki wypadek zostawiam mimo fastrygi szpilki na samych brzegach, te trzymające razem zamek błyskawiczny, podszewkę i materiał spódnicy:

Przyszywamy:

Po przyszyciu jeszcze raz sprawdzamy, czy dolny i górny brzeg paska po obu stronach zamka jest na tym samym poziomie. Zabezpieczamy nitki, przeciągając je na jedną stronę i wiążąc supełki. I w końcu wyciągamy całe te kilometry fastrygi, które się nam w międzyczasie przy pasku pojawiły:

Czas na prasowanie. Nie tylko rozprasowujemy szew wzdłuż, ale także zaprasowujemy pasek tak, żeby wszelkie zapasy na szwy znalazły się wewnątrz paska. Jeżeli ktoś chce dół paska przestębnować (ozdobny, dodatkowy szew blisko linii wszycia paska), to jest to ten moment, by to zrobić. W tym szwie będzie ujęta warstwa paska, oraz wszystkie sprasowane na pasek zapasy szwów.

Żeby mieć z głowy całe szycie  maszynowe od razu zrobimy dziurkę na guzik (można to też zrobić na samym końcu, kiedy będziemy mieć podszytą spodnią stronę paska). W tym momencie miejsce na dziurkę obfastrygowujemy, układając pasek tak, jak będzie on wyglądał gotowy, podszyty:

Najpierw wersja łatwa - kiedy mamy maszynę robiącą dziurkę w tak zwanym jednym przebiegu, czyli w zasadzie automatycznie (moja opowieść tutaj i pokazywane ustawienia dotyczą posiadanego przeze mnie Singera 4423, jeśli macie inną maszynę i wcześniej nie robiliście dziurek, to wyciągamy instrukcję obsługi i dokształcamy się, jak to zrobić w Waszej piekielnej machinie). Uwaga!!! Nie jest ważne, która to dziurka na guzik w Waszym życiu, zawsze na zbędnym kawałku materiału (podwójnie złożonym!!!) robimy dziurkę próbną, choćby po to, by sprawdzić, czy guzik nam przez nią przejdzie:

Dziurkę możemy też zrobić na każdej maszynie, używając tylko różnych szerokości ściegu zygzakowego. Trzeba troszkę poćwiczyć, żeby wyszła idealna (moja wyszła nieco futurystyczna :)))), ale po dwóch, trzech próbach na pewno się to uda:

Osoby podszewkowe, które szyły spódnicę z pęknięciem przechodzą teraz na brzeg podszewki i ustalają, jaką długość podszewka ma mieć, by nigdzie nie wystawała. Jeżeli mamy spódnicę bez pęknięcia, to podszewkę podłożymy dopiero po podwinięciu brzegu spódnicy właściwej. Natomiast przy pęknięciu długość docelową podszewki ustalamy sobie na około 1,5/2 cm powyżej górnej krawędzi pęknięcia:

Podkładamy podszewkę dwukrotnie (żeby "żywy" brzeg znalazł się w środku tego podłożenia i zniknął nam z oczu i przypinamy:

Przyszywamy. Jednocześnie ściegiem zygzakowym (lub innym ulubionym) obrzucimy brzeg właściwej spódnicy, żeby nam się później łatwiej podszywało go ręcznie.

To tyle na dziś. Dużo, ale na pewno nie nudno.

Jutro ręczne wykończenia, ostatnie prasowanie i można planować wieczorny niedzielny spacer w nowej spódnicy :)))