POMARAŃCZOWA SUKIENKA

Skończona wczoraj, planowo, choć z dylematami, więc nie czekam do poniedziałku, zdjęcia są, to prezentuję publicznie Pomarańczową Sukienkę.

Ogólny poziom radochy z procesu szycia - wielki. Poziom zadowolenia z efektu - równie duży. W życiu bym nie przypuszczała, że z prześcieradła z sh można uzyskać tak wysoce "noszalną" sukienkę. 

Zdjęcia oczywiście robione przez Ślubnego (i tu zbiorowo mu współczujemy, bo co przeżył to jego - ja jestem obiekt do fotografowania makabrycznie trudny).

Tak Ślubny widzi sukienkę w wersji siedzącej.

Dylematy były dwa: pierwszy znacznie mniejszy - czy upiększać sukienkę falbaną na dole, sugerowaną w wykroju? Falbaną naszywaną na wierzch, jakieś dwa centymetry powyżej podłożenia. Według mnie, co za dużo, to niezdrowo. Według Ślubnego - im mniej, tym lepiej. Czyli falbanek nie ma, kropka. I bardzo dobrze, bo miałam w planach nie zwykłą falbankę, tylko ozdobne riuszki, czyli jakieś trzy godziny układania śliskiego materiału na śliskim materiale... Ufff...

Drugi dylemat pojawił się po wszyciu rękawów - że zbyt latająco-frywolno-nieokiełznane. Jak wcześniej mierzyłam toto bez wszytych rękawów, to było godnie, elegancko i spokojnie, a tu nagle takie frywolności. Na ten moment decyzja jest taka, że rękawki zostają, ale jeśli po schudnięciu (jest w planach), będę sukienkę zwężać, to rękawy ewentualnie pójdą precz i podkrój pach zostanie po prostu obszyty pomarańczowym materiałem (zostawię sobie od razu skrojone paski, żeby leżały i czekały na wykorzystanie).

Tak Ślubny widzi skromną dzieweczkę.

Sukienka szyta według modelu 123 z Burdy 5/09. Zmian trochę było, bo ta falbanka wyleciała z dołu, zamek został przeniesiony z tyłu na boczny szew (nie lubię sukienek, do założenia których potrzebna jest dodatkowa para rąk, sama się lubię ubierać :), tym samym góra i dół tyłu zostały skrojone z całości, bez szwu na tyłku i wzdłuż kręgosłupa, falbanka wykańczając dekolt nie jest zmarszczona na nitce, tylko porządnie pozakładana co dwa i pół centymetra :) i dodatkowo dekolt jest z lamówką, a nie ma sugerowanego w wykroju spodniego odszycia.

Oto zbliżenie na wykończenie dekoltu :)))

Przypominam, że zdjęcia robił Ślubny, tak mu się aparat "zawiesił" na detalach przodu :)))

I jeszcze dwa zdjęcia sukienki "w użytkowaniu".

Ślubny uwiecznił ofukanego Małego - "Puszczaj, babo! Mam lepsze zajęcia!"

Patrzenie na rosnący czosnek przyspiesza wegetację... mam nadzieję.

Materiału prześcieradłowego zostało jeszcze sporo i już znalazłam bardzo obiecujący wykrój na bluzkę. I chyba tak z rozpędu ta bluzeczka wciśnie się do kolejki zaplanowanych działań krawieckich. A powód jest bardzo prozaiczny - materiał przy szyciu zostawia prześliczne pomarańczowe kłaczki oblepiające mechanizm maszyny (jest tym gorzej, że niedawno Zośka była oliwiona i to wszystko pięknie przylepia się do metalu). To już wykończę to prześcieradło na amen, uszyję bluzkę, a później rozkręcę maszynę i porządnie wyczyszczę, bo i tak nie będzie innego wyjścia (wysysanie odkurzaczem niewiele da w tym przypadku).

To ja dopiję koktajl truskawkowy zrobiony przez Ślubnego (zmiksowane truskawki w ilości nieumiarkowanej, jogurt migdałowo-kokosowy i łycha miodu, bo truskawki kwaśnawe lekko, paskudy), poudzielam się na Shelfari, bo właśnie skończyłam czytać "Frankensteina" pani Shelley i mam parę przemyśleń, nie do końca zgodnych z opiniami dotychczas prezentowanymi w dyskusji na temat tej powieści. A później... pójdę zrobić wykrój na bluzkę, a co!