JUŻ SIĘ TŁUMACZĘ...

... czemu mnie przez chwilę nie było na blogu.

Otóż nie było mnie wirtualnie, bo musiałam pobyć bardzo intensywnie realnie. Najpierw kalendarz mi pękał w szwach od zobowiązań zawodowych - dałam radę, tym bardziej, że Opatrzność się nade mną zaharowaną zlitowała i tak nawywijała, że miałam wczoraj wieczór wolny zamiast wieczora bardzo, ale to bardzo zajętego.

Ale to nie wszystko. Na dzisiaj Ślubny przejął pałeczkę Szalonego Organizatora Imprez "Rozrywkowych" i mieliśmy mały najazd ludzi ze sprzętem.

Róg Renifera zamienił się w wielkie studio fotograficzne - sesja zdjęciowa na zlecenie Czterech Kątów. Od razu mówię, że nikt nie ma pojęcia, kiedy efekty dzisiejszej pracy ukażą się drukiem, ale będę trzymać rękę na pulsie i poinformuję, kiedy o Intensywnie Kreatywnych Wnętrzach będzie w gazetach.

O samej sesji to nawet nie wiem, co mam napisać - trójka ludzi, sporo sprzętu, dbałość o każdy szczegół, każdą podusię, każdy listek kalafiora... Oooo, właśnie! Bo ja się tu naczytałam w komentarzach, kiedy pokazywaliśmy kuchnię, że ona katalogowa i nic się w niej nie gotuje, nie paruje i nie skwierczy ;))) To teraz istoty pożądające akcji kuchennych będą usatysfakcjonowane, bo w Czterech Kątach będą garnki, kalafiory i inne warzywa oraz całe michy czereśni.

Aaaaaaaaaaaaa i będzie o Denatce :)))

I kiedy już te zdjęcia się ukażą, to normalnie urządzimy sobie konkurs - znajdź cztery szczegóły, które różnią zdjęcia stylizowane od realu :))) Będzie ciekawie.

I małe PS. w temacie - przed sesją fotograficzną sprzątasz, bo jest przed sesją, a po sesji sprzątasz, bo jest po sesji... z perspektywy tego ciągłego sprzątania dochodzę do wniosku, że to latanie ze ściereczkami i szmatkami przed należało sobie odpuścić, bo inaczej człowiek się bardzo boleśnie dowiaduje, co to znaczy "głupiego robota".

***

Teraz będzie o robótkach, bo pomimo szaleństwa ogólnego udało mi się zrobić rękaw w Tunice Tarasowej (sama nie wiem, jakim cudem).

Na dowód prezentuję zdjęcie niepozowane mojej dłoni prawej na tle mojego uda lewego, która to dłoń wystaje z nowo zrobionego rękawa.

A będąc już przy dłoni prawej... NIE ZABIJAJCIE MUCH!!! Nie opłaca się cierpieć! Usłyszałam natrętne musie bzyczenie z okolic zlewu. Złapałam, co miałam pod ręką, czyli szmatkę małą powierzchniowo i walnęłam z całej siły w płytę za zlewem. Ale już gdzieś tak w połowie lotu mojej dłoni prawej, uzbrojonej w szmatkę, uzmysłowiłam sobie, że źle wyceliłam i przywalę łapą w kran na mur beton... Przywaliłam. Bilans jest taki: mucha nie żyje (działanie okazało się skuteczne), kran nie został wyrwany ze zlewu (choć mało brakowało), mam zmasakrowany staw łączący palec wskazujący z dłonią (bolesne). Zdjęcie rękawa robione jeszcze przed bliskim spotkaniem z kranem... teraz to moja dłoń mogłaby służyć jedynie jako jaskrawa ilustracja efektów przemocy domowej w przestrzeni kuchennej :)))

PS - robić się da, mimo uszkodzeń cielesnych, choć ostrożnie.

***

A teraz pokażę Wam patelnię. I nie patelnia jest ważna. Na patelni jest sałatka z tuńczykiem i makaronem na ciepło. I nawet nie sałatka jest ważna. Ważne jest to, że w tej sałatce jest mój własny koperek uprawiany u podnóża Wierzby Wątłej!!! Koperek musiałam przerwać, a przecież nie można marnować własnoręcznie posianej zieleniny, to wylądowało zielsko w sałatce. 

***

I już zapowiadam, że ja tu niedługo wrócę, żeby pokazać, jak się prezentuje pierwsza meczowa chusta, czyli Krwista Revontuli, bo przecież faza grupowa rozgrywek została zakończona, to i chusta powinna być! No i jest, to znaczy będzie, bo zostało jakieś dziesięć rzędów, pranie, blokowanie i pokazywanie.